ارتباط بين تنيدگي اخلاقي، خستگي ناشي از شفقت و تعارض كار-خانواده در پرستاران: بررسي نقش خودمتمايزسازي به‌عنوان يك متغير ميانجي

زمينه و هدف: بسياري از پرستاران به‌دليل ماهيت حرفه پرستاري و فعاليت زياد كاري درگير تعارض كار-خانواده هستند. بررسي عوامل مرتبط تعارض با كار-خانواده مي‌تواند به كاهش و يا كنترل اين تعارض كمك كند. خستگي ناشي از شفقت و تنيدگي اخلاقي ازجمله عواملي هستند كه مي‌تواند بر تعارض كار-خانواده پرستاران تأثير بگذارند. پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي خودمتمايزسازي در ارتباط بين تنيدگي اخلاقي، خستگي ناشي از شفقت و تعارض كار-خانواده در پرستاران انجام شد. روش بررسي:اين مطالعه يك پژوهش توصيفي از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمام پرستاران متأهل شاغل در 8 بيمارستان دولتي شهر كرمان در سال 1398 بود كه از اين بين، 159 نفر به‌عنوان نمونه به شيوه دردسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامه هاي خستگي ناشي از شفقت، پرسش‌نامه تنيدگي اخلاقي، پرسش‌نامه تعارض كار-خانواده و پرسش‌نامه خودمتمايزسازي استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از تحليل معادلات ساختاري تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد خستگي ناشي از شفقت، تنيدگي اخلاقي و خودمتمايزسازي مي‌توانند به‌طور معنا‌داري تعارض كار-خانواده را در پرستاران پيش‌بيني كنند (0/05 P). خودمتمايزسازي نه تنها به‌طور مستقيم با كاهش تعارض كار و خانواده ارتباط دارد، بلكه به‌طور غيرمستقيم با كاهش دادن تنيدگي اخلاقي و خستگي ناشي از شفقت نيز مي‌تواند تعارض كار و خانواده را تحت تأثير قرار دهد (0/05 ‌P). نتيجه‌گيري: مطابق يافته‌ها، با آموزش مهارت خودمتمايزسازي به پرستاران مي‌توان به كاهش پيامد‌هاي خستگي ناشي از شفقت و تنيدگي اخلاقي و درنتيجه كاهش تعارض كار-خانواده در آن‌ها كمك كرد.