عنوان مقاله :
ارزيابي مديريت خطر از ديدگاه كاركنان دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1400
پديد آورندگان :
رمضان پور سرگز ، حسن دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده پرستاري مامايي - گروه مديريت پرستاري , عادل مهربان ، مرضيه دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده پرستاري مامايي - گروه مديريت پرستاري , حقاني ، شيما دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده بهداشت - گروه آمار زيستي
كليدواژه :
مديريت خطر , كاركنان , دانشگاه
چكيده فارسي :
زمينه و هدف :دانشگاهها موظف به توليد سرمايه انساني مورد نياز براي پيشبرد توسعه اجتماعي هستند. اين امر با خطراتي همراه است. بنابراين رهبران آموزشي بايد از مديريت خطر استقبال كنند و سياستهاي مناسب براي مواجه با اين خطرات اجرا كنند. مديريت خطر ازنظر تحقيقات دانشگاهي، دورهها و مقاطع تحصيلي مورد توجه بسياري در دانشگاههاست. اين در حالي است كه در بيشتر جنبههاي مديريت دانشگاهها، مديريت خطر وجود ندارد. شيوع اخير همهگيري ويروس كرونا بر مؤسسات آموزش عالي در سراسر جهان تأثير گذاشته است. بااينحال، مديريت خطر در دانشگاهها آنطوركه ميبايست توجه لازم را به خود جلب نكرده است. اين مطالعه با هدف تعيين مديريت خطر از ديدگاه كاركنان دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1400 انجام شد. روش بررسي پژوهش حاضر به شيوه مقطعي از نوع توصيفي است كه نمونههاي آن 224 نفر از كاركنان اداري دانشگاه علوم پزشكي ايران بودند كه بهروش مستمر انتخاب شدند. بازه نمونهگيري بهمدت 1 ماه از اول آذرماه سال 1400 تا پايان آن ماه بود. پرسشنامه مديريت خطر زابلي و همكاران كه جهت بررسي روايي محتواي 2 پرسشنامه اصلي، از نظرات متخصصان، شامل 3 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشكده پرستاري و مامايي استفاده شد. پرسشنامه در اختيار كاركناني كه حداقل 1 سال سابقه كار در دانشگاه داشتند، قرار گرفت. مديريت خطر در 6 حيطه كه حيطه اول آن مربوط به ميزان شناخت كاركنان از مديريت خطر، حيطه دوم وضعيت ساماندهي مديريت خطر، حيطه سوم وضعيت سياستها و رويهها، حيطه چهارم وضعيت آموزش خطر، حيطه پنجم جايگاه مديريت خطر و نهايتاً حيطه ششم نظارت بر تحليل، ارزشيابي و كنترل خطر كه در مجموع پرسشنامه در 45 سؤال در مقياس ليكرت 5 گزينهاي بررسي شد. اطلاعات به دست آمده با نسخه 26 نرمافزار SPSS در 2 بخش آمار توصيفي و آمار استنباطي تجزيه و تحليل شد. در بخش آمار توصيفي از جداول توزيع فراواني براي متغيرهاي كيفي پژوهش و شاخصهاي عددي كمينه، بيشينه، ميانگين و انحرافمعيار براي متغيرهاي كمي پژوهش استفاده شد. براي بررسي ارتباط بين متغيرهاي فردي با مديريت خطر از آزمون تي مستقل، تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد.يافتهها نتايج نشان داد مديريت خطر در حيطه ميزان شناخت كاركنان از مديريت خطر با ميانگين(0/84±2/60)بالاترين و در حيطه نظارت برتحليل، ارزيابي و كنترل خطر با ميانگين(0/87±2/38)پايين ترين ميانگين نمره را در بين ساير حيطهها كسب كردند. نمره كل مديريت خطر(0/82±2/44)بود كه نشان ميدهد مديريت خطر از ديدگاه كاركنان بخش اداري دانشگاه علوم پزشكي ايران در سطح ضعيف قرار دارد. آزمونهاي آماري نشان داد مديريت خطر با متغيرهاي جنسيت(P=0/02)، گذراندن دوره مديريت خطر(P 0/001) و تحصيلات (P=0/02) ارتباط آماري معناداري داشت، به طوريكه ميانگين نمره كسب شده در مردان بالاتر از زنان و همچنين در كاركناني كه دوره مديريت خطر را گذرانده بودند نيز بالاتر از ساير كاركنان بود. مقايسه دوبه دو توكي همچنين نشان دهنده آن بود كه ميانگين نمره كسب شده در كاركنان با تحصيلات در سطح كارشناسي ارشد به طور معناداري بالاتر از كارداني بود (P=0/03) و در ساير سطوح، اين اختلاف معنادار نبود. نتيجه گيري نتايج پژوهش نشان داد در مجموع كاركنان دانشگاه علوم پزشكي ايران مديريت خطر در اين دانشگاه را در سطح ضعيفي ارزيابي كرده اند. بنابراين براي استقرار مديريت خطر در دانشگاه، در همه حيطه ها نياز به اهتمام بيشتري است. به منظور نظارت مناسب و صحيح برتحليل، ارزيابي وكنترل خطر، مديران ارشد بايد امكانات و ابزارهاي لازم براي ارزيابي، تحليل وكنترل خطر را فراهم كنند و ناظراني كه آموزش كافي ديده اند را به كار گيرند تا در صورت اجراي نامناسب مديريت خطر، اقدامات كنترلي خود را انجام دهند و دانشگاه را در مسير درستي در جهت دستيابي به اهداف استراتژيك خود قرار دهند.
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
عنوان نشريه :
پرستاري ايران