عوامل مرتبط با تبعيت از رژيم درمان مبتلايان ديابت نوع2 شهر ساري در سال 1399-1400

زمينه و هدف: ديابت به‌عنوان يك بيماري مزمن و داراي عوارض متعدد نيازمند تبعيت از رژيم درماني در طول زندگي است. علي‌رغم اهميت تبعيت از رژيم درمان، تبعيت به‌طور كامل در اين افراد صورت نمي‌گيرد. عدم تبعيت با پيامدهاي فردي و اجتماعي گوناگوني همراه است. بهبود تبعيت از رژيم درماني موجب مديريت بهتر بيماري و كاهش ميزان مرگ‌ومير مي‌شود. تبعيت از رژيم درمان تحت تأثير عوامل مختلفي قرار مي‌گيرد، باتوجه‌به اينكه تبعيت از رژيم درماني در بين مبتلايان ديابت چالش‌ برانگيز است و در ايران نيز توجه كمي به آن شده است؛ بنابراين اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط عوامل مرتبط با تبعيت از رژيم درمان در مبتلايان ديابت انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي‌مقطعي در سال 1399-1400 با تعداد 226 بزرگسال مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به كلينيك باغبان دانشگاه علوم‌پزشكي مازندران، به‌روش نمونه‌گيري مستمر در شهر ساري انجام شد. ابزار جمع‌آ‌وري اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه فعاليت‌هاي ديابت بود. توزيع پرسش‌نامه‌ها به‌صورت الكترونيكي و ازطريق گوگل فرم انجام شد. پس از اتمام گردآوري داده‌هـا، تحليل آماري با استفاده از نسخه 26 نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سني افراد در اين پژوهش 10/81±53/06 سال بود، از اين ميان 61/9 درصد زن، 85/8 درصد متأهل، 26/5 درصد داراي تحصيلات ديپلم بودند. 69 درصد ازنظر وضعيت اقتصادي در طبقه متوسط قرار داشتند. نتايج نشان داد وضعيت اقتصادي، سن و شاخص توده بدني با تبعيت از رژيم درمان ارتباط معنادار داشتند (0/05 P). نتايج نشان داد، ميان تبعيت از رژيم درمان و سن و وضعيت اقتصادي ارتباط مثبت و معنادار وجود داشت. همين‌طور ميان تبعيت از رژيم درمان و شاخص توده بدني ارتباط معكوس و معنادار وجود داشت، به‌طوري‌كه افراد با وضعيت اقتصادي بهتر، سن بيشتر و شاخص توده بدني كمتر، تبعيت از رژيم درمان بهتري داشتند. نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر پايه‌اي براي گسترش دانش درزمينه تبعيت از رژيم درماني ديابت فراهم مي‌كند. علاوه براين باتوجه‌به نتايج مطالعه، لازم است اعضاي تيم درمان به‌ويژه پرستاران در ارائه مراقبت و آموزش به بيمار به عوامل مرتبط با تبعيت از رژيم درمان توجه داشته باشند، تا مراقبت با كيفيت و بهتري داشته باشند.