طرح تقريب ديفرانسيلي براي مساله زمانبندي روي تك ماشين با محدوديت دسترسي

مسايل زمانبندي همواره مورد توجه گسترده محققان حوزه هاي مختلف بوده است. از آنجايي كه اغلب اين مسايل و تقريبا همه مسايل دنياي واقعي در ردۀ مسايل NP- سخت بهينه سازي تركيبياتي و علوم كامپيوتر قرار مي گيرند؛ لذا پيدا كردن راه حل مناسب، راه حلي كه در زماني معقول (زمان چندجمله اي) قابل اجرا باشد، دشوار است. يكي از راهكارهاي مطرح شده براي حل اين مشكل، به كارگيري راهكار تقريب است. طرح هاي تقريب با زمان چند جمله اي و طرح تقريب ديفرانسيلي كه بر اساس مقايسه جواب الگوريتم مطرح شده براي حل مساله با جواب بهينه و جواب بدترين حالت بناشده است، در دسته روش هاي تقريب قرار مي گيرند. كيفيت جواب الگوريتم ارايه شده براي يك مساله از طريق طرح تقريبي قابل ارزيابي است. اين مقاله ضمن مرور طرح هاي تقريب كارا بر روي دو مساله زمانبندي كارها بر روي تك ماشين با اهداف مينيمم سازي ماكزيمم زمان تحويل كارها و مينيمم سازي مجموع وزن دار اتمام كارها، روش ها و ابزارهاي لازم براي اثبات وجود يك طرح تقريبي را ارايه مي دهد. همچنين در اين مقاله با استفاده از طرح تقريب با زمان چندجمله اي (PTAS) يك طرح تقريب ديفرانسيلي براي مساله مينيمم سازي ماكزيمم زمان تحويل كارها كه تا كنون مورد بررسي قرار نگرفته است، مورد مطالعه قرار گرفته است.