مقايسه اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي و بهزيستي روانشناختي بر افسردگي و اميد در مبتلايان به ديابت نوع دو

مقدمه: ديابت يك بيماري مزمن، شايع و پيش‌رونده است كه باعث چالش بزرگي در زمينه مديريت بهداشت جامعه شده است. مبتلايان به ديابت معمولا داراي افسردگي بالا و اميد پاييني هستند. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي و بهزيستي روانشناختي بر افسردگي و اميد در مبتلايان به ديابت نوع دو انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش مبتلايان به ديابت نوع دو ساكن در مناطق يك تا سه شهر تهران و عضو انجمن ديابت تهران در سال 1399 بودند. پس از بررسي معيارهاي ورود به مطالعه، تعداد 75 نفر با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با روش تصادفي در سه گروه (هر گروه 25 نفر) جايگزين شدند. هر يك از گروه‌هاي آزمايش به تفكيك با روش‌هاي آموزش ذهن‌آگاهي و بهزيستي روانشناختي براي 10 جلسه 90 دقيقه‌اي (هفته‌اي دو جلسه) آموزش ديدند و گروه كنترل در ليست انتظار براي آموزش قرار گرفت. داده‌ها با پرسش‌هاي افسردگي بك و كلارك و اميد اسنايدر و همكاران جمع‌آوري و با روش‌هاي خي‌دو، تحليل واريانس يك راهه، تحليل كوواريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي بونفروني در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه گروه‌ها از نظر جنسيت، تأهل، تحصيلات، سن و مدت بيماري تفاوت معني‌داري نداشتند (0.05 P)،همچنين، آموزش ذهن آگاهي و بهزيستي روانشناختي در مقايسه با گروه كنترل باعث كاهش معني دار افسردگي و افزايش معني دار اميد در مبتلايان به ديابت نوع 2 شدند ( 001 / P 0 )، اما بين دو روش آموزش ذهن آگاهي و بهزيستي روانشناختي در كاهش افسردگي و افزايش اميد در آنان تفاوت معني داري وجود نداشت ( 05 / 0 P ) نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از اثربخشي هر دو روش بر كاهش افسردگي و افزايش اميد و عدم تفاوت بين اين دو روش بود. بنابراين، درمانگران و متخصصان سلامت مي‌توانند از روش‌هاي آموزش ذهن‌آگاهي و بهزيستي روانشناختي براي بهبود ويژگي‌هاي مرتبط با سلامت مبتلايان به ديابت نوع دو به‌ويژه كاهش افسردگي و افزايش اميد استفاده كنند.