مقايسه اثربخشي طرحواره‌‌‌درماني ذهنيت‌مدار و زوج‌درماني هيجان‌مدار بر سازگاري زناشويي در زوجين داراي تعارض زناشويي

مقدمه: وجود تعارض در روابط زوجي يك مسئله رايج مي باشد و مداخلات درماني گسترده اي براي كاهش آن ها و افزايش سازگاري زناشويي پيشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي طرحواره‌‌‌درماني ذهنيت‌مدار و زوج‌درماني هيجان‌مدار بر سازگاري زناشويي در زوجين داراي تعارض زناشويي بود. روش كار: روش پژوهش حاضر آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زوجين داراي تعارض زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره اهواز در سال 1398 بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 45 زوج انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل (هر گروه 15زوج) قرار گرفتند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌ سازگاري زناشويي اسپانير (1986) استفاده شد. گروه‌هاي آزمايشي تحت طرحواره‌‌‌درماني ذهنيت‌مدار (12 جلسه 120 دقيقه‌اي) و زوج‌درماني هيجان‌مدار (14 جلسه 90 دقيقه‌اي) قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكردند. داده ها به روش تحليل كوواريانس در نرم‌افزار SPSS-19 تحليل شدند. يافته ها: روند تغييرات در گروه هاي مداخله نسبت به گروه كنترل در مراحل سنجش در متغيرهاي سازگاري زناشويي (0.001=P، 6.011=F) به طور معنا دار متفاوت بوده است (0.05≥P) و حدود 22% درصد از تفاوت هاي مشاهده در متغير سازگاري زناشويي ناشي از عضويت گروهي (مداخله ها) مي باشد. جهت مقايسه اين تغييرات در روند زمان از آزمون تبعي بن فروني استفاده شد. تغييرات بين پيش آزمون با پس آزمون، پيش آزمون با پيگيري و پس آزمون با پيگيري فقط در گروه هاي مداخله معني دار بود (0.05≥P). همچنين آزمون تبعي بن فروني جهت مقايسه زوجي گروه ها، گوياي اين است كه بين گروه هاي آزمايش با يكديگر تفاوت معني داري وجود ندارد (0.05 P)؛ اما بين هر يك از گروه هاي آزمايش با گروه كنترل تفاوت معني دار وجود دارد (0.05≥P). نتيجه گيري: نتايج حاكي از تاثير طرحواره‌‌‌درماني ذهنيت‌مدار و زوج‌درماني هيجان‌مدار بر افزايش سازگاري زناشويي در زوجين داراي تعارض زناشويي اثربخش بود. بنابراين، توصيه مي‌گردد كه درمانگران و مشاوران خانواده براي افزايش سازگاري زناشويي و كاهش تعارض زناشويي در كنار ساير مداخلات درماني از اين درمان ها استفاده كنند.