بررسي صلاحيت‌هاي باليني روان‌پرستاري در پرستاران شاغل در بيمارستان روان‌پزشكي رازي‌ وابسته به دانشگاه علوم‌ بهزيستي و توانبخشي از ديدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398

مقدمه: صلاحيت باليني به عنوان استفاده از دانش، مهارت، توانايي، رفتار و ويژگي هايي جهت انجام موفق وظايف مهم كاري در حيطه پرستاري بهداشت رواني در نظر گرفته شده است.عليرغم آموزش هايي كه پرستاران را براي تشخيص و مداخله در جهت ارتقاي سلامت روان و كاهش خطرات بيماري هاي روانپزشكي آماده مي كند، اكثر پرستاران در حال حاضر آمادگي محدودي در ارائه مراقبت‌هاي روان پرستاري دارند. لذا اين مطالعه با هدف بررسي صلاحيت هاي باليني روان پرستاري در پرستاران شاغل در بيمارستان روان پزشكي رازي وابسته به دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي از ديدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398 انجام شد. روش ها: اين مطالعه، يك تحقيق توصيفي مقطعي مي باشد. نمونه هاي پژوهش شامل 173 پرستار شاغل در بيمارستان روانپزشكي رازي وابسته به دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي بودند كه بعد از اخذ رضايت نامه آگاهانه كتبي به روش تمام شماري وارد مطالعه شدند. تعداد سرپرستاران نيز 25 نفر بودند كه چكليست ها را براي پرستاران زيرمجموعه خود پر كردند. براي گردآوري داده ها از ابزار زير استفاده شد: 1.پرسشنامه دموگرافيك، 2.پرسشنامه خودارزيابي صلاحيت هاي باليني روان پرستاران و 3.چك ليست صلاحيت هاي باليني روان پرستاران. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 22 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نمره كل براي خودارزيابي صلاحيت ها 148.62 و نمره كل براي ارزيابي سرپرستاران برابر با 118.9 بود. به اين معني كه پرستاران صلاحيت باليني خود را در سطح عالي و سرپرستاران صلاحيت باليني آن ها را در سطح خوب ارزيابي كردند. هيچ كدام از متغيرهاي مستقل با متغيرهاي وابسته(خودارزيابي صلاحيت هاي باليني و ارزيابي صلاحيت هاي باليني توسط سرپرستار) ارتباط معناداري نداشتند. نتيجه گيري: در كل مي توان نتيجه گرفت كه صلاحيت باليني روان پرستاران از ديدگاه خود و سرپرستارانشان مطلوب بوده است. ارائه يك الگو و برنامه عملكردي براي ارزيابي صلاحيت باليني مي تواند به مديران پرستاري و سرپرستاران كمك كند تا كاركنان باليني خود را در ارتباط با سطح مهارت هاي باليني خود تحت پايش قرار دهند. چرا كه پرستاران براي عملكرد باليني مطلوب نياز به صلاحيت باليني در همه ابعاد مهارتي دارند. به طوري كه مديران و سرپرستاران بايستي بر ميزان صلاحيت باليني كاركنان پرستاري خود اشراف كامل داشته باشند و كاركنان داراي شايستگي بالا را شناسايي و تشويق كنند و از حيطه هايي كه پرستاران در آنان دچار ضعف و نارسايي هستند مطلع بوده و سعي در تقويت نقاط ضعف آنان داشته باشند.