بررسي تاثير به كارگيري تخته ارتباطي بر بعد ارتباطي كيفيت مراقبت پرستاري در بيماران داراي راه هوايي مصنوعي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

مقدمه: برقراري ارتباط موثر با  بيمار تحت تهويه مكانيكي دشوار و چالش برانگيز است و ميتواند تاثير جدي بر كيفيت مراقبت پرستاري بگذارد. تخته ارتباطي، يكي از ابزاري هاي برقراري ارتباط با اين بيماران محسوب مي شود. هدف از انجام اين مطالعه تعيين تاثير استفاده از تخته ارتباطي بر كيفيت مراقب پرستاري درك شده در بُعد ارتباطي را از منظر بيماران تحت تهويه مكانيكي بود. روش كار: اين كارآزمايي باليني تصادفي در بخش هاي مراقبت ويژه بيمارستان امام خميني (ره) تهران انجام شد. 60 بيمار به روش بلوك بندي تصادفي در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل دو پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه كيفيت مراقبت پرستاري ( Qualpacs) جهت اندازه گيري كيفيت مراقبت پرستاري در بُعد ارتباطي بود. در گروه مداخله، براي برقراري ارتباط با بيماران، از تخته ارتباطي استفاده شد و در گروه كنترل برقراري ارتباط به روش روتين صورت گرفت. پس از مداخله، پرسشنامه Qualpacs  توسط واحدهاي پژوهش تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل آماري داده ها از نرم افزار SPSS 24 استفاده شد. يافته ها: تفاوت معناداري در مشخصات دموگرافيك بين دو گروه وجود نداشت (P 0/05). ميانگين نمره كيفيت مراقبت پرستاري درك شده در گروه مداخله بطور معنا داري بيشتر از گروه كنترل بود (06/67±3/۱9 در برابر 2/61±9/۱2). 96/7 درصد بيماران گروه مداخله از مراقبت پرستاري رضايت مطلوب تا ايده آل داشتند درحالي كه تنها 66/7 درصد بيماران گروه كنترل از كيفيت مراقبت، رضايت مطلوب داشتند. ( p 0/001). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه برقراري ارتباط با استفاده از تخته ارتباطي در بيماران تحت تهويه مكانيكي منجر به افزايش كيفيت مراقبت پرستاري درك شده در بُعد ارتباطي مي شود.