ارتباط كاركرد خانواده با رفتارهاي خود مراقبتي نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك، مراجعه كننده به كلينيك هاي ديابت دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز- 1398

مقدمه: ديابت شايعترين بيماري غددي در جهان است. اوج شيوع نوع يك آن در دوره نوجواني تشخيص داده مي‌ شود. لذا مسئله كنترل ديابت در نوجواني از اهميت زيادي برخوردار است. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط كاركرد خانواده با  رفتارهاي خود مراقبتي نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك طراحي و انجام شده است. روش كار: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي كه بطور مقطعي اجرا شد، جامعه پژوهش شامل كليه نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك مراجعه كننده به كلينيك هاي تخصصي ديابت دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز و خانواده هاي آنها بودند. 62 خانواده و فرزند بيمار آنها بعنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و  پس از كسب رضايت آگاهانه، مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها شامل فرم اطلاعات جمعيت شناختي، ابزار سنجش كاركرد خانواده و پرسشنامه سنجش خود مراقبتي نوجوانان مبتلا به ديابت بود. داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون و نرم افزار آماري spss نسخه 22 ، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: از ميان نوجوانان مورد مطالعه 46.7 درصد( 29 نفر) پسر و 53.2( 33 نفر) دختر بودند. كليه خانواده هاي مورد مطالعه كاركرد كلي خانواده خود را در حد ناسالم گزارش كرده اند. اكثر نوجوانان مورد مطالعه، خود مراقبتي خود را در حد ضعيف( 51.6 درصد) گزارش كردند. 96.8 درصد( 60 نفر ) از نوجوانان مورد مطالعه، سطح خوني HbAӏC بالاتر از 9 درصد داشتند. نتايج نشان داد كه بين كاركرد خانواده و رفتارهاي خود مراقبتي در نوجوان مبتلا، ارتباط معني دار وجود دارد(0.014=p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج كسب شده، مي توان نتيجه گرفت كه عملكرد خانواده هاي داراي نوجوان مبتلا به ديابت نوع يك، متغير مهم و تاثير گذار بر رفتارهاي خودمراقبتي و كنترل قند خون كودك مبتلا مي باشد. بنابراين، كمك به خانواده ها در جهت افزايش كارآيي آنها ، مي تواند نقش مهمي در كنترل ديابت داشته باشد.