تاثير درمان عقلاني – عاطفي - رفتاري بر افسردگي و اضطراب بيماران مبتلابه فشارخون بالا

مقدمه: درك شدت افسردگي، استرس و اضطراب جهت اطمينان از پايبندي به درمان و دستيابي به نتايج درماني مناسب در بيماران مبتلابه فشارخون ضروري است؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير درمان عقلاني – عاطفي - رفتاري بر افسردگي و اضطراب بيماران مبتلابه فشارخون بالابود. روش‌ كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. از جامعه آماري كه شامل تمامي افراد مبتلابه فشارخون بالا مراجعه‌كننده به كلينيك دكتر محمودي در شش ماه اول سال ۱۳۹9 در شهر بيرجند، تعداد 24 نفر از افراد واجد شرايط، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه (۱2 نفر آزمايش و ۱2 نفر گروه گواه) قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش در هشت جلسه درمان عقلاني – عاطفي - رفتاري درايدن و نيومن (2013) شركت كردند، اما گروه گواه در ليست انتظار قرار داشتند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامۀ افسردگي بك ـ ويرايش دوم(2000) و اضطراب بك و همكاران (1988) بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر بين گروهي در سطح معنا‌داري 0.05=α تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان عقلاني – عاطفي - رفتاري در كاهش افسردگي (0.01 p) و اضطراب (0.01 p) بيماران مبتلابه فشارخون بالا مؤثر بود و اين نتايج در دوره پيگيري نيز تداوم داشت (0.01 p). نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي درمان عقلاني – عاطفي - رفتاري، نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌تواند جهت فرآيندهاي روان پرستاري و همچنين پيشگيري از مشكلات رواني در بيماران مبتلابه فشارخون بالا براي مديران نظام سلامت، جهت برنامه‌ريزي مناسب درماني، ارتقاي خدمات سلامت رواني و ايجاد سياست‌هاي مرتبط با آن در جامعه كاربرد داشته باشد و توجه بيشتري به درمان‌هاي غير دارويي نمايند.