نقش خودمراقبتي و سواد سلامت مردان مبتلا به ديابت در رضايت زناشويي زنان: با نقش ميانيجي رضايت جنسي

مقدمه: ديابت به عنوان يك بيماري مزمن مي توان آثار نامطلوبي بر روابط زناشويي افراد مبتلا داشته باشد، بنابراين بررسي نقش عوامل محافظت كننده در رضايت زناشويي اين افراد از اهميت بالايي برخوردار است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي‌گري رضايت جنسي در رابطه بين خودمراقبتي و سواد سلامت مردان مبتلا به ديابت با رضايت‌ زناشويي زنان بود. روش كار: پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه زوجين داراي شوهر مبتلا به ديابت نوع 1 و 2 مي باشد كه در شهر اهواز ساكن و در انجمن ديابت استان خوزستان تا سال 1399 ثبت نام كرده بودند، كه جمعيت كل آن ها 2000 نفر مي باشد. به منظور انجام پژوهش با در نظرر گرفتن معيارهاي ورود 330 نفر از بيماران و همسران آن ها به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه ها را تكميل كردند. جهت جمع آوري داده ها از خلاصه فعاليت‌هاي خودمراقبتي ديابت، سواد سلامت براي بزرگسالان ايراني، پرسشنامه رضايت جنسي و مقياس زوجي انريچ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون مدل ساحتاري نشان مي دهد كه شاخص هاي برازش در وضعيت مطلوبي قرار دارند. همچنين نتايج تحليل مسير نشان داد كه خودمراقبتي مردان مبتلا به ديابت با ميانجي گري رضايت جنسي بر رضايت زناشويي زنان اثر مثبت و معنادار دارد؛ همچنين سواد سلامت مردان با نقش ميانجي رضايت جنسي بر رضايت زناشويي زنان تاثير مثبت دارد (01/0P ). نتيجه‌گيري: نقش خودمراقبتي و سواد سلامت مردان مبتلا به ديابت در رضايت زناشويي زنان توسط رضايت جنسي ميانجي گري مي شود. با توجه به نتايج پژوهش برگزاري برنامه هاي آموزشي در جهت ارتقاء سواد سلامت و خودمراقبتي افراد مبتلا به ديابت در مراكز درماني و انجمن ديابت استان ها پيشنهاد مي شود.