مقايسه اشتياق شغلي، سلامت روان، انعطاف پذيري روانشناختي و سرمايه روانشناختي پرستاران بخش كرونا با ساير بخش هاي بيمارستاني

مقدمه: بهداشت روان كاركنان به ويژه پرستاران و محيط كاري نقش تعيين‌كننده‌اي در كيفيت و ايمني مراقبت از بيمار دارد. شيوع پاندمي كرونا منجر به درجه بالايي از عدم اطمينان شده است و نظام‌هاي سلامت را مملو از انواع چالش‌ها كرده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اشتياق شغلي، سلامت روان، انعطاف‌پذيري روانشناختي و سرمايه روانشناختي پرستاران بخش كرونا با ساير بخش‌هاي بيمارستاني انجام گرفت. روش كار: روش پژوهش توصيفي از نوع علي‌مقايسه‌اي بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر را تمامي پرستاران بخش كرونا و ساير بخش‌هاي شهر اهواز در سال 1399 تشكيل مي‌دادند كه از ميان‌ آنها با روش نمونه‌گيري دردسترس 100 پرستار (50 پرستار بخش كرونا و 50 پرستار بخش‌هاي عادي) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه‌هاي اشتياق شغلي اسكاوفلي و همكارن (2002)، سلامت روان گلدبرگ و هيلر (1979)، انعطاف‌پذيري روانشناختي دنيس و وندوال (2010) و سرمايه روانشناختي لواتز (2007)، پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته‌‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين ميزان اشتياق شغلي، سلامت روان، انعطاف پذيري روانشناختي و سرمايه روانشناختي بين دو گروه از پرستاران تفاوت معناداري وجود دارد (01/0 P). بدين صورت كه ميزان اشتياق شغلي، انعطاف پذيري روانشناختي و سرمايه روانشناختي پرستاران بخش‌هاي عادي بيشتر، و سلامت روان كه شامل اضطراب و افسردگي در پرستاران بخش كرونا بيشتر بود. نتيجه‌گيري: بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه پرستاران بخش كرونا امنيت شغلي كمتري را در خود احساس مي‌كنند همين امر منجر به بروز اضطراب و استرس در آنان مي شود كه نيازمند توجه و بررسي بيشتر توسط مسئولان مربوطه مي‌باشد.