بررسي رضايت شغلي و عوامل مرتبط با آن در پرستاران مرد شهر اهواز

مقدمه: سلامت مردان بيش از زنان تابع مسائل اجتماعي و مشكلات شغلي است. همچنين انتظارات هنجاري مربوط به مردانگي مي تواند مردان را بيشتر در معرض خطر سلامتي قرار دهد. يكي از تهديدكننده هاي سلامت شغلي، استرس و نارضايتي شغلي متعاقب آن است. رضايت شغلي يكي از عوامل مهم در موفقيت شغلي است كه باعث افزايش كارآيي، بروز خلاقيت و بهبود سلامت در افراد مي گردد. با توجه به اينكه در سراسر دنيا نياز به پرستاران مرد در زمينه مراقبت هاي بهداشتي و درماني احساس مي گردد، توجه به تمامي ابعاد سلامتي پرستاران مرد منجر به ماندگاري در محيط كار و ارائه خدمات ايمن و با كيفيت از سوي آنان به مددجويان مي گردد. به نظر مي رسد كه پرستاران مرد به دليل بسياري از دغدغه هاي حرفه اي مانند تنش هاي نوبت كاري و حضور طولاني تر در محيط كار، توجه زيادي به سلامت شغلي خود نداشته باشند كه اين امر منجر به كاهش كيفيت زندگي كاري، كاهش رضايت شغلي، استرس و افسردگي در آنان  مي گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين رضايت شغلي و عوامل مرتبط با آن در پرستاران مرد انجام گرفت.  روش كار: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي و جامعه پژوهش شامل تمامي پرستاران مرد مشغول به كار و تحصيل در شهر اهواز بود. در نهايت 108 نفر از ارديبهشت 1398 تا شهريور 1398 به روش نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. داده ها از طريق پرسشنامه اي متشكل از دو قسمت، مشخصات جمعيت شناختي و پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا جمع آوري و در دو سطح توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي(آزمون t مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل واريانس يك طرفه) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزيه و تحليل شد نتايج: بيشترين گروه سني در سنين 35 تا-26 سال (ميانگين سن 71/28 با انحراف معيار 68/6) و كمترين گروه سني  بالاي 45 سال(7/3درصد) بودند. نمره رضايت شغلي پرستاران مرد (43/56) در سطح متوسط و كمترين امتياز مربوط به اين حيطه، فرصت هاي پيشرفت(28/8) و بيشترين آن، محتوي شغل(04/13) بود. ميان رضايت شغلي پرستاران و شاخص توده بدني افراد ارتباط معناداري يافت شد(020/0p=). ميزان شيوع تماس با مخاطرات شغلي در پرستاران مرد به ترتيب: رواني (2/47 درصد)، ارگونوميكي (7/21 درصد)، فيزيكي (8/20 درصد) و جسمي (4/10 درصد) بود. بحث:. اجراي راهكارهايي براي  ايجاد تغييرات مثبت محيطي مانند رضايت از حقوق و دستمزد در مقايسه با حجم كار، تعادل بين نوبت كاري و فرصت هاي پيشرفت شغلي، از سوي مديران پرستاري،  منجر به افزايش رضايت شغلي و كاهش ناتواني در پرستاران مرد مي گردد. محل كار، محيط پر خطري است كه در آن مسائل جنسيتي و ساختارهاي سازماني مي تواند روي شيوه هاي ايمني و بهداشت شغلي تأثير بگذارد و مردان را در معرض خطرات قابل توجه سلامتي و ميرايي(بويژه  همه گيري بيماري كوويد 19 )قرار دهد. بنابراين توجه به مسائل جنسيتي هنگام تدوين سياست ها، طراحي و ارزيابي سلامت و  ايمني محل كار براي مردان پرستار پر اهميت است.