تأثير تيمارهاي مختلف آبياري روي صفات فيزيولوژي و بيوشيميايي گياه داروئي خار مريم (Silybum marianum)

تنش كمبود آب رفتار گياهي را از طريق تأثير بر متابوليسم گياهي تغيير داده و بنابراين تأثير زيادي در توليدات گياهان دارد. به منظور ارزيابي تأثير تنش خشكي روي صفات فيزيولوژي و بيوشيميايي گياه خار‌مريم، تيمارهاي 100 درصد، 75 درصد، 50 درصد و 25 درصد نياز آبي گياه در گلخانه شهرستان هيرمند روستاي شندل بر گياه اعمال و برداشت در مراحل مختلف شامل 6 و 13 هفته بعد از كاشت انجام و صفاتي نظير وزن خشك، وزن تر، ميزان كلروفيل a، كلروفيل b، كاروتنوئيد، پروتئين، پرولين و ميزان فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني مورد سنجش قرار گرفت. نتايج تجزيه واريانس تفاوت معني‌داري در اثر زمان برداشت، سطوح مختلف آبياري و اثر متقابل زمان برداشت و سطوح مختلف آبياري نشان داد. ميزان كاروتنوئيد با افزايش شدت تنش در هر دو مرحله برداشت شروع به كاهش كرد. ميزان كلروفيل a در مرحله 6 هفته بعد از كاشت، كمتر از 13 هفته بعد از كاشت بود ولي در هر دو مرحله، با افزايش تنش ميزان آن كاهش پيدا كرد. ميزان پروتئين و پرولين نيز با افزايش شدت تنش افزايش يافت. ميزان فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني نيز با افزايش شدت تنش افزايش يافت، بطوري كه در شرايط 100 درصد نياز آبي‌ كمترين مقدار و در شرايط 25 درصد نياز آبي به حداكثر مقدار رسيد. نتايج اين تحقيق ثابت كرد كه گياه خارمريم سازگاري خوبي به تنش خشكي داشته كه احتمالاً به دليل كاهش صدمات اكسيداتيو با القاي سيستم آنتي‌اكسيداني و تجمع اسموليت‌هايي نظير پرولين و پروتئين مي باشد كه اين تغييرات نوعي سازگاري به شرايط تنش محسوب ميشود.