تأثير آبياري جزئي ريشه و مديريت كوددهي بر عملكرد دانه و بهره‌وري آب در باقلا

در يك آزمايش مزرعه اي در سال زراعي 98-1397 در شهرستان شادگان، تأثير روش آبياري و مديريت كوددهي بر عملكرد و بهره وري آب در باقلا مورد ارزيابي قرار گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. عامل اول روش آبياري (آبياري كامل و آبياري جزئي سيستم ريشه اي) و عامل دوم نوع كود (بدون كود، كود شيميايي، كود دامي، كود كمپوست) بود. بيشترين عملكرد دانه با استفاده از كود شيميايي و آبياري كامل ريشه بدست آمد. عملكرد دانه باقلا در شرايط آبياري جزئي ريشه و كاربرد كود شيميايي 9/2 درصد بيشتر از آبياري كامل ريشه و عدم كوددهي بود. استفاده از كود، عملكرد دانه باقلا را در شرايط آبياري جزئي ريشه افزايش داد. با اين حال، در شرايط آبياري جزئي ريشه، عملكرد دانه باقلا تنها به شرط استفاده از كود شيميايي بهتر از آبياري كامل و عدم كوددهي بود. بيشترين و كمترين بهره وري آب به ترتيب با كاربرد كود شيميايي در شرايط آبياري جزئي ريشه و عدم استفاده از كود در شرايط آبياري كامل ريشه بدست آمد. استفاده از كمپوست در شرايط آبياري جزئي ريشه، باعث شد كه بهره وري آب نسبت به تمامي تيمارهاي كوددهي در آبياري كامل ريشه بيشتر شود. بيشترين ميزان بهره وري آب در شرايط آبياري جزئي ريشه بيش از 40 درصد بالاتر از بيشترين بهره وري آب در شرايط آبياري كامل بود. با توجه به تفاوت معني دار عملكرد دانه، مصرف كود شيميايي براي توليد عملكرد دانه مطلوب قابل توصيه است.