واكاوي ادله خداناباوري در انديشه آنتوني فلو

از زمانه روشنگري تا به امروز انسان مدرن به دنبال واكاوي باورهاي ديني، به شيوه هاي نوين معرفت شناختي بوده است. بر همين بنياد، بررسي باور به خداوند به‌عنوان مهم‌ترين باور ديني، با بررسي قرائن و ادله خداباوري، در ميان انديشمندان غربي نمود و بروز ويژه اي داشته است. آنتوني فلو، فيلسوف قرينه گراي امروزين، از دسته متفكريني است كه توجه ويژه اي به واكاوي خداباوري و رد آن بر پايه قرائن داشته؛ تا جايي كه او را پدر الحاد نو ناميدند. بررسي و واكاوي ديدگاه ابشان در روزگار نخست زندگي علمي او كه به‌عنوان يك خداناباور نمود و بروز داشت، موضوع اين نوشتار است. آنتوني فلو در آثار خداناباورانه خود چند مطلب ريشه‌اي در رد خداباوري بيان مي كند كه برگزيده‌هاي بنيادي‌تر آن‌ها در اين نوشتار مورد واكاوي قرار مي گيرد. براي همين خواسته، ديدگاه هاي برجسته آنتوني فلو درزمينه خداناباوري، يعني بي‌معنايي زبان دين، ناسازگاري مفهوم خدا و اصل خداناباوري مورد بررسي قرارگرفته و سپس قوت و ضعف‌هاي هر يك از آن ها مورد واكاوي قرار مي‌گيرد. بنابراين آشكار خواهد شد كه اگرچه فلو، اشكالات جدي و قابل تاملي درزمينه خداباوري ارائه داده است ولي بسياري از اين موارد درگذشته نيز به گونه ديگري پيشنهادشده و البته قابل نقد و داراي اشكالات و سستي‌هايي است كه مورد توجه قرار مي گيرند.