بررسي و تطبيق نقش زبان در انديشه هوسرل و ويتگنشتاين

زبان به عنوان يكي از ابزارهاي اصلي انسان براي برقرار كردن ارتباط، از اهميت ويژه اي برخوردار است. به گونه اي كه در علوم گوناگوني جهات فيزيكي و غير فيزيكي آن را مورد بررسي و ژرف انديشي قرار داده اند. فلاسفه نيز، در خلال مباحث خود براي آن جايگاه خاصي در نظر گرفته اند. فيلسوفان معاصر بيش از هر دوره اي بحث بر روي زواياي مختلف زبان صورت داده اند. هوسرل و ويتگنشتاين، دو فيلسوف شاخص و تأثير گذار معاصر نيز از اهميت آن غافل نبوده اند. هوسرل با تدوين روش نوين پديدارشناسي استعلايي، زبان را در اختيار معاني ايدئال قرار داده و از آن، جلوه اي ايدئال نمايان مي سازد. ويتگنشتاين پا را از اين فراتر نهاده و اساساٌ وظيفه فلسفه را بررسي و تحليل ساختار زبان مي داند. زبان در دوره نخست انديشه وي به واسطه نظريه تصويري معنا، بازتاب دهنده جهان واقع است و در دوره دوم نيز با طرح نظريه بازي زباني، به آن چهره اي كاركردي مي دهد. در اين پژوهش تلاش مي كنيم با توجه به اهميت ارتباطات انساني در دوران معاصر، و به واسطه ژرف انديشي در منابع موجود، مسأله زبان را در نگاه هر دو فيلسوف مورد بررسي و تطبيق قرار دهيم.