نقش مؤلفه ي صدق در ماهيت باور از ديدگاه نيشي شاه و ديويد ولمن

مؤلفه صدق در ماهيت باور چه نقشي دارد؟ نيشي شاه و ديويد ولمن در جستاري مشترك، تبييني از مفهوم باور ارائه داده اند كه نقش مؤلفه ي صدق در آن مبتني بر يك معيار دستوري است. آن ها در اين راه از چيزي كه آن را رابطه ي شفافيت مي نامند، سود جسته اند. نتيجه تبيين ايشان اين است كه باور كردن يك گزاره، در پس يك قضاوت شبه اخلاقي، متصف به درستي يا نادرستي خواهد بود. هدف از اين نوشتار اين است كه نشان دهد، ضرورتي كه آن دو بر مبناي آن ناچار به درج جزئي دستوري در ذات باور شده اند، بي اساس است و مي توان مفهومي كاملاً توصيفي و غايت‌شناسانه از باور ارائه داد كه ضمناً مسؤوليت در قبال صدق را نيز تبيين كند. در اين تحقيق كه با روش استناد به منابع كتابخانه اي در اين موضوع صورت گرفته است، ابتدا دو رويكرد غايت‌شناختي و رويكرد دستوري توضيح داده مي شود و پس از بررسي نقاط ضعف و قوت به مقايسه آن دو پرداخته مي شود. در پايان ضمن نقد ديدگاه دستوري نشان خواهيم داد رويكرد غايت‌شناختي با فهم متعارف از موارد باور بيشتر سازگار است و مي توان آن را به گونه اي تبيين كرد كه اشكال اصلي شاه و ولمن را پاسخ دهد.