بررسي راهكارهاي نهفته در نظريه اعتباريات علامه طباطبايي به منظور دست يابي به صلح و زندگي مسالمت آميز

صلح پايدار همواره خواستگاه ملت ها بوده است، اما هميشه اين گونه نبوده كه حكومت ها اهتمامي بر خواسته ملت ها داشته باشند بلكه براي تحقق اهداف خود، جنگ را بر صلح اولويت بخشيده اند. پرسش اين است كه چگونه مي توان زمينه هاي صلح پايدار را فراهم نمود؟ ايده هايي از سوي برخي متفكران ارائه شده، اما به نظر مي رسد علامه با اعتباري دانستن فرهنگ، تمدن، اخلاق و دين كه مي توان گفت از عوامل اصلي شكل گيري نهادهاي اجتماعي و سياسي هر جامعه هستند، توانسته يك ايده پيش گيرانه و كاربردي در دفع جنگ و تحقق صلح ارائه نمايد. ابتكار علامه در اعتباريات، يك ابتكار فلسفي است. با اين نگاه مي توان نقش اعتباريات را در تقويت اشتراكات و عبور از افتراقات تبيين كرد. علامه چندان وارد ساختارهاي حكومتي نمي شود، اما نظر ايشان در اداره نهادهاي اجتماعي وسياسي، با رويكرد صلح پايدار بسيار موثر است. ايشان اعتباريات را نوعي احساسات تلقي نموده كه برحسب منافع فردي وجمعي اعتبار شده است. اين اعتباريات ثبات ندارند بلكه انسان با توجه به تغيير زمان، نوع نيازهاي جديد مفاهيم تازه اي را اعتبار نموده است. موضع منحصر به فرد در نظريه ايشان اعتباري دانستن زبان دين است. نظر به وسعت جمعيت دينداران و نقش دين در مسائل اجتماعي وسياسي از يكسو و وجود اختلافات در اديان از طرف ديگر، به نظر ميرسد اعتباري دانستن زبان دين، ميتواند نقش بنيادي در وحدت اديان ايفا نمايد. تاكيد علامه بر اين است كه دين اعتبار انسان نيست بلكه براي پيوند انسان با وراي عالم طبيعت، به زبان اعتباري بيان شده تا قابل فهم باشد. دراين مقاله چگونگي فراهم شدن زمينه هاي صلح پايدار براساس ديدگاه علامه مورد بررسي قرار مي گيرد.