بررسي وضعيت ابعاد مديريت پيشگيري از جرائم دريايي در مرزهاي آبي جنوب ايران

جرائم دريايي در مرزهاي جنوبي كشور هرساله خسارت‌ها و هزينه‌هاي بسياري را بر جامعه ما تحميل مي‌كند. مديريت پيشگيري را مي‌توان يكي از راهبردهاي اساسي جهت مقابله با اين جرائم دانست. لذا هدف اين پژوهش بررسي وضع موجود و مطلوب ابعاد مديريت پيشگيري از جرائم دريايي در مرزهاي جنوب ايران هست. پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر ماهيت داده‌ها كمي-كيفي و ازنظر نوع تحقيق توصيفي – تحليلي است. جامعه آماري پژوهش، شامل فرماندهان و جانشينان استان و پايگاه‌هاي درياباني، ناوگروه‌هاي شناوري، پاسگاه‌هاي مرزي دريايي در حال خدمت در استان‌هاي هرمزگان، سيستان و بلوچستان، بوشهر و خوزستان مي‌باشند. براي تعيين حجم نمونه از روش كلاين استفاده‌شده كه نمونه مناسب براي اين جامعه آماري برابر با 364 نفر است. روش نمونه‌گيري به‌صورت سهميه‌اي و استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بوده كه روايي آن با نظر متخصصان و صاحب‌نظران مورد ارزيابي قرار گرفت و پايايي پرسشنامه تحقيق از طريق آلفاي كرونباخ 0.95 محاسبه‌شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه ميانگين كل وضعيت موجود مديريت پيشگيري از جرائم دريايي برابر 2.35 مي‌باشد و ميانگين بعد محيط 2.42 بعد رفتار 2.40 و بعد ساختار 2.22 مي‌باشد. در بررسي شكاف وضع مطلوب و وضع موجود تفاوت دو ميانگين برابر 2.13- است كه در سطح 99 درصد معني‌دار است. به عبارتي ميانگين وضع مطلوب بالاتر از وضع موجود است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش به‌منظور مديريت پيشگيري از جرائم دريايي مي‌بايست بر بعد ساختار به دليل شكاف بيشتر تأكيد شود.