تحليل راهبردهاي مديريت منابع تنش و تهديد امنيت عمومي مناطق مرزي مطالعه موردي: استان اردبيل

بررسي و تحليل راهبردهاي مديريت منابع تهديد و تنش امنيت عمومي، از اولويت‌هاي اساسي تصميم گيران حوزه امنيت كشورها مي‌باشد. نيروي انتظامي به‌عنوان يك سازمان اجتماعي و پويا وظيفه برقراري نظم و مقابله با تهديدات امنيتي در جامعه را بر عهده دارد و لذا هدف از پژوهش حاضر تحليل راهبردهاي مديريت منابع تهديد امنيت عمومي در استان اردبيل مي‌باشد. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر ماهيت داده‌ها آميخته در دو مرحله توصيفي-پيمايشي و اكتشافي انجام‌شده است. در مرحله اول با استفاده از ابزار مصاحبه، مفهوم‌سازي شاخص‌هاي تهديد امنيت عمومي در استان اردبيل انجام گرفت و پس‌ازآن به‌منظور بررسي روايي گزاره‌هاي كيفي با بهره‌گيري از روش پيمايشي، پرسشنامه از مفاهيم گردآوري‌شده در مرحله كيفي تهيه و به توزيع آن با روش تخمين آماري به گردآوري داده پرداخته شد. درنهايت راهبردهاي منابع تهديد امنيت عمومي در اردبيل با استفاده از روش برنامه‌ريزي راهبردي و نمودار تجزيه‌وتحليل SWOT شناسايي و گونه اصلي راهبردهاي مديريت منابع تهديد امنيت عمومي در اردبيل تعيين گرديد. در تحليل منابع تهديد و تنش استان اردبيل در حوزه امنيت عمومي، از تلفيق 15 نقطه قوت، 19 نقطه‌ضعف، 15 فرصت محيط بيروني و 22 تهديد؛ چهار دسته راهبردها به دست آمد كه شامل: 7 راهبرد تهاجمي و رقابتي، 6 راهبرد بازنگري، 6 راهبرد تنوع و 5 راهبرد تدافعي پرداخته شد. كه دراين‌بين، راهبرد تهاجمي منابع تهديد و تنش استان اردبيل بالاترين امتياز را به خود اختصاص داده است. نتايج به‌دست‌آمده از جدول برنامه‌ريزي كمي راهبردي (QSPM) جذابيت استراتژي‌ها و راهبردهاي تحليل‌شده در ميان راهبردهاي تهاجمي منابع تهديد و تنش استان اردبيل را استراتژي 4SO با كسب امتياز 78/22 بالاترين راهبرد مي‌داند كه اين استراتژي با توجه به تأثير شرايط اقتصادي در ارتقاء و نزول امنيت در استان اردبيل از اولويت اصلي برخوردار مي‌باشد.