بررسي كارايي حذف آنتي‌بيوتيك تتراسايكلين از محلول‌هاي آبي با استفاده از جاذب نانورس و مطالعه پارامترهاي موثر، مدل هاي سينتيك و ايزوترم جذب

آلاينده هاي دارويي يكي از معضلات مهم محيط زيستي محسوب مي شوند كه بايد قبل از اينكه وارد محيط زيست شوند، محيط هاي آبي از اين آلاينده ها عاري شوند. روش هاي مختلفي براي حذف و تخريب اين نوع آلاينده ها وجود دارد. روش جذب سطحي، درصورتي ‌كه جاذب مورداستفاده، گران قيمت نباشد، ازنظر عملياتي آسان و ازنظر اقتصادي مقرون‌به‌صرفه است. هدف از مطالعه ي حاضر، بهينه سازي فرآيند حذف داروي آنتي بيوتيك تتراسايكلين از محلول هاي آبي به وسيله جاذب نانورس و بررسي سينتيك و ايزوترم هاي جذب است. در اين پژوهش، پس از آماده سازي فيزيكي نانورس و انجام آزمون هاي شناسايي نانورس همچون FTIR، XRD و SEM، بهينه سازي پارامترهاي مؤثر بر جذب به وسيله نرم افزار Design Expert انجام گرفت. اثر پارامترهاي pH، غلظت اوليه و مقدار جاذب بررسي انجام شد. مقادير بهينه پارامترهاي pH برابر با 9/5، مقدار جاذب برابر با 1/2g/l و غلظت اوليه جاذب نيز برابر با 21/15mg/l در دماي °C 25، مدت‌زمان جذب 30min و سرعت همزن 1000rpm به دست آمد. بررسي مدل هاي سينتيكي و ايزوترم هاي تعادلي نشان داد كه سينتيك جذب از مدل شبه درجه دوم (0/999 = R2) و ايزوترم جذب از مدل ايزوترم لانگموير پيروي مي كند. در شرايط بهينه، نانورس به‌عنوان جاذبي كم هزينه و سازگاربا محيط‌ زيست، در جذب تتراسايكلين از محيط هاي آبي، توانايي مطلوبي مي تواند داشته باشد.