اثربخشي آموزش واقعيت درماني مبتني بر تئوري انتخاب و تحليل ارتباط متقابل بر بهزيستي ذهني و اجتماعي در زوجين داراي تعارضات زناشويي

مقدمه : پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي واقعيت درماني مبتني بر تئوري انتخاب و تحليل ارتباط متقابل بر بهزيستي ذهني و اجتماعي زوجين داراي تعارضات زناشويي انجام شد.روش كار: اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه با بيش از يك گروه آزمايش انجام شد. بدين منظور از كليه زوجين داوطلب داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره منطقه سه شهر تهران با تجربه حداقل يك سال زندگي مشترك با روش در دسترس، 60 نفر (30 زوج)  وارد مطالعه شدند و سپس به صورت گمارش تصادفي در سه گروه (واقعيت درماني،  تحليل ارتباط متقابل، و گواه) قرار گرفتند. براي گردآوري داده­ها در پيش آزمون و پس آزمون از آزمون بهزيستي ذهني مولوي و همكاران (1389) و پرسشنامه بهزيستي اجتماعي كيز (1998) استفاده شد. گروه  آزمايش يك (واقعيت درماني) گروه آزمايش دو (تحليل ارتباط متقابل) هر گروه 8 جلسه آموزش دريافت كردند، اما گروه گواه  هيج مداخله­اي دريافت نكرد.نتايج: يافته­ها نشان داد كه واقعيت درماني مبتني بر تئوري انتخاب و تحليل ارتباط متقابل بر بهزيستي ذهني و اجتماعي زوجين داراي تعارضات زناشويي موثر بود.نتيجه گيري: يافته‎هاي اين پژوهش نشان داد واقعيت درماني مبتني بر تئوري انتخاب و تحليل رفتار متقابل بر بهزيستي ذهني و اجتماعي زوجين داراي تعارضات زناشويي تأثير معني دار داشت.