بررسي روش هاي مختلف افزايش عملكرد غشاها در فرايند جداسازي اكسيژن از نيتروژن

در سال هاي اخير جداسازي هوا با استفاده از غشا به‌عنوان يك فناوري مقرون‌به‌صرفه براي توليد جريان هاي نسبتاً خالص نيتروژن و اكسيژن مورد توجه زيادي قرار گرفته است. نتايج مطالعات نشان مي دهد كه طراحي و ساخت پليمرهاي جديد با ساختار مطلوب براي صنعتي شدن فناوري غشاهاي پليمري در زمينه جداسازي اكسيژن از نيتروژن امري بسيار مهم تلقي مي شود. نتايج بدست آمده از كارهاي تحقيقاتي مختلف نشان مي دهند كه غشاهاي پليمري ساخته شده بر پايه پلي ايميدهاي آروماتيك و پليمرهاي ذاتاً ميكرومتخلخل (PIMs) به علت گزينش پذيري بالا، خواص مكانيكي، حرارتي و شيميايي مناسب و نيز بهره مندي از ساختارهاي متفاوت ناشي از استخلاف هاي پليمري گزينه مناسبي جهت جداسازي اكسيژن و نيتروژن مي باشند. از سوي ديگر، فرايند اصلاح غشا نيز مي تواند مقاومت مكانيكي، شيميايي و گزينش پذيري غشاها را تا حد زيادي افزايش داده و روشي مؤثر در جهت بهبود عملكرد جداسازي اكسيژن از نيتروژن باشد. نتايج بدست آمده حاكي از اين است كه ساخت غشاهاي آميزه پليمري گزينش پذيري و تراوايي غشاها را افزايش داده، همچنين ايجاد اتصالات عرضي نيز در اغلب موارد موجب افزايش گزينش پذيري غشاها شده است. در اين ميان غشاهاي غربال مولكولي كربني كه توسط تجزيه حرارتي ماده اوليه پليمري در شرايط كنترل شده دمايي و فشاري ساخته    مي شوند،  به دليل داشتن خواصي نظير گزينش پذيري و تراوايي بالا، پايداري در محيط هاي خورنده و قابليت كاربرد در دماهاي بالا مورد گزينه مناسبي براي جداسازي اكسيژن و نيتروژن محسوب مي شوند. همچنين با دقت در نتايج بدست آمده  از كارهاي تحقيقاتي مختلف مي توان دريافت كه استفاده از نيروي محركه و ذرات مغناطيسي در پليمر بهبود همزمان تراوايي و گزينش پذيري غشاها را در پي دارد. بطوريكه پيش بيني مي شود اين روش در بهبود عملكرد غشاهاي پليمري در زمينه جداسازي اكسيژن و نيتروژن يكي از روش هاي كارآمد باشد.