بررسي تطبيقي وقوع كمي و كيفي پديده‌ي ونداليسم شهري و ارتباط آن با كاربري اراضي در مناطق يك و چهار شهر تبريز

رشد شهرها در دهه‌هاي اخير مشكلات فراواني را براي شهرنشينان و مديران شهري به وجود آورده است. شهر‌هاي بزرگ همان‌گونه كه داراي امكانات ويژه‌اي نسبت به ساير شهر‌ها هستند، مشكلات و نابهنجاري‌هاي متعددي نيز دارند. نابهنجاري هاي شهري در قالب‌هاي متعددي نمود يافته است كه يكي از آن ها ونداليسم شهري مي‌باشد كه مجموعه رفتار و اعمالي است كه نه در فضاي مجازي، يا جنگل‌ها و روستاها و يا آثار باستاني واقع در نواحي دوردست (مثلا بيابان‌ها)، بلكه در شهرها اتفاق مي‌افتد. درواقع مي‌توان گفت ونداليسم شهري در بستر كاربري اراضي شهري به وقوع مي‌پيوندد. با توجه به مطالب عنوان‌شده پژوهش حاضر قصد دارد تا به بررسي ميزان وقوع پديده ونداليسم شهري و ارتباط آن با كاربري اراضي در مناطق يك و چهار شهر تبريز بپردازد. پژوهش حاضر به لحاظ ماهيت از نوع پژوهش‌هاي كاربردي و به لحاظ روش يك تحقيق توصيفي تحليلي است. جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت كتابخانه‌اي، ميداني و پيمايشي است كه به اين منظور از پرسشنامه بهره گرفته‌شده است. جامعه آماري صاحب‌نظران اين رشته و تمامي افرادي است كه در مناطق يك و چهار شهر تبريز ساكن هستند، جهت نظرسنجي از مردم با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه 383 برآورد شد و براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آماره فضايي لكه هاي داغ HotSpotو تكنيك درونيابي IDW در نرم‌افزار ArcGis 10.3.1 و آزمون آماري كولموگروف اسميرنوف و ويلكاكسون در نرم‌افزار Spss25 استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق نشانگر آن است كه پديده ونداليسم شهري در منطقه 4 بيشتر از منطقه 1 وجود دارد، همچنين بيشترين نوع پديده ونداليسم شهري در اين مناطق مربوط به نوع بصري و بيشترين ميزان ونداليسم مربوط به كاربري مسكوني و سپس تجاري در اين منطقه است.