بررسي تاثير ويژگي‌هاي محيط مصنوع بر فعاليت بدني و پياده‌روي شهروندان در شهر مشهد

با آشكارشدن تاثيرات روزافزون فعاليت بدني و تحرك بر سلامت افراد و به طور خاص شهرنشينان، مطالعه ارتباط ميان ويژگي هاي محيط مصنوع شهري با فعاليت بدني و تحرك شهروندان، مورد علاقه پژوهشگران متعددي قرار گرفته است. بر اين اساس، هدف اين پژوهش نيز، مطالعه تاثير ويژگي‌هاي محيط مصنوع شهري بر فعاليت بدني و پياده‌روي شهروندان در شهر مشهد مي‌باشد. نوع پژوهش، توسعه‌اي– كاربردي است و به لحاظ روش‌شناسي، پژوهش در تقسيم بندي كلان در دسته تحقيقات توصيفي و در زير مجموعه پژوهش‌هاي موردي، پيمايشي و همبستگي قرار دارد. براي سنجش ويژگي‌هاي محيط مصنوع از شاخص‌هاي اختلاط كاربري اراضي، تراكم جمعيت و قابليت پياده‌مداري استفاده گرديد. جامعه آماري شهروندان 25 سال به بالاي شهر مشهد و نمونه آماري برابر با 1022 نفر از شهروندان در 16 محله شهر مي‌باشد. نتايج نشان داد كه نزديك به نيمي از افراد عملاً در هيچ گونه فعاليت بدني شركت نداشته‌اند و حدود 41 درصد نيز روزانه كمتر از نيم ساعت پياده‌روي داشته‌اند. در محلات مورد مطالعه، هيچ گونه ارتباط معني داري ميان فعاليت بدني و پياده‌روي روزانه افراد با اختلاط كاربري اراضي وجود ندارد. همچنين ميان تراكم جمعيت با شدت فعاليت بدني (شاركي) رابطه‌ي آماري معني‌داري مشاهده نگرديد، اما ميان تراكم جمعيت با ميزان پياده روي روزانه افراد، رابطه معني‌دار و معكوسي وجود دارد و نهايتاً، نتايج نشان داد كه در محلات مورد بررسي ميان قابليت پياده‌مداري با ميزان پياده روي روزانه افراد و فعاليت بدني افراد بر مبناي شاخص شاركي رابطه‌ي معني‌داري وجود ندارد. با توجه به آنكه نتايج اين پژوهش با يافته‌هاي پژوهش لطفي و نيك پور و ديگران متفاوت مي‌باشد، ضرورت مطالعات تجربي بيشتر در اين خصوص ضروري مي‌باشد.