عملكرد زيست محيطي مناطق 22 گانه كلانشهر تهران براساس رويكرد شهر سبز

شهرنشيني دومين انقلاب تاريخ بشر، سبب شكل گيري شهرهايي شده است كه امروزه بعنوان عاملان اصلي ناپايداري در جهان، دچار تاثيرات عميقي در روند توسعه شده اند و چالش هاي زيست محيطي، تاثيرات منفي زيادي بر كارآيي و عملكرد توسعه آنها داشته است. كلانشهر تهران بعنوان پايتخت و بزرگترين شهر كشور، در دهه هاي اخير شاهد دگرگوني هاي متعددي بويژه در عرصه زيست محيطي بوده و الگوي توسعه شهري و روند آن در اين كلانشهر، بيش از آن كه متأثر از نتيجه عملكرد يك مديريت منسجم باشد، بيشتر حاصل فشارهاي فزآينده عوامل مختلفي است كه الگوي شهري حاضر را رقم زده است. ازاينرو جهت برون رفت از پيامدهاي مخرب الگوها و رويكردهاي سنتي و متفاوت توسعه در تهران، بكارگيري رهيافت هاي سازگار با محيط زيست همچون رويكرد شهر سبز؛ در روند توسعه و دستيابي به توسعه پايدار شهري در اين كلانشهر، اهميت بسزايي دارد. پژوهش حاضر از حيث نوع، نظري – كاربردي، از لحاظ روش مطالعه، توصيفي – تحليلي و از نظر شيوه گردآوري اطلاعات، پيمايشي – كتابخانه اي و از طريق پرسشنامه و جامعه آماري آن شامل 50 نفر از اساتيد و متخصصان برنامه ريزي شهري مي باشد. هدف از اين پژوهش بررسي عملكرد زيست محيطي مناطق 22 گانه كلانشهر تهران و رتبه بندي مناطق مذكور براساس رويكرد شهر سبز، معيارها و شاخص هاي آن و در نهايت ارائه راهكارهاي موثر جهت دستيابي به توسعه پايدار شهري در مناطق مذكور مي باشد. بنابراين با بهره گيري از روش آنتروپي به وزندهي 32 شاخص كمي در قالب 6 معيار پرداخته و سپس با استفاده از تكنيك تاپسيس، عملكرد زيست محيطي مناطق 22 گانه بوسيله رتبه بندي آنها، تعيين گرديد. براين اساس، مناطق 22، 8 و 12 بترتيب در مطلوبترين و مناطق 6، 17 و 10 در نامطلوبترين وضعيت عملكرد زيست محيطي براساس رويكرد شهر سبز قرار داشته اند.