تبيين و تحليل استراتژي‌هاي رقابت‌پذيري شهري و منطقه‌اي (مطالعۀ موردي: شهرهاي استان كرمانشاه)

با جهاني‌شدن و تغييرات سريع در جهان، مناطق جهت بهره‌مندي از بيشترين سود و كمترين زيان، حوزه رقابت‌پذيري را برگزيده‌اند. كه جهت فائق آمدن بر اين مهم، شناسايي رقبا و پتانسيل‌هاي منطقه‌اي و فرا منطقه‌اي حائز اهميت است. بدين منظور هدف پژوهش حاضر تبيين استراتژي‌هاي رقابت‌پذيري منطقه‌اي استان‌ كرمانشاه مي‌باشد. نوع تحقيق حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش انجام تحقيق توصيفي-تحليلي بوده است. داده‌ها و اطلاعات مورد نظر در دوبخش ابتدا از طريق مطالعه كتابخانه اي و سپس به صورت ميداني و نظرخواهي از 15 نفر از كارشناسان متخصص در امر برنامه ريزي شهري و منطقه اي كه به روش هدفمند انتخاب شده اند، تهيه شده است. كه با استفاده از مدل تصميم‌گيري كوداس سعي شده است كه؛ توان رقابت‌پذيري استان كرمانشاه، در ميان استان‌هاي ايران مشخص و مورد بررسي قرار گيرد‌، و سپس براي شناسايي رقبا، تبيين پتانسيل‌هاي منطقه‌اي و استراتژي‌هاي رقابت‌پذيري منطقه‌اي از نرم‌افزار متاسوات استفاده‌شده است. نتايج حاصل از مدل كوداس نشان داده است كه از ميان 31 استان كشور تنها 15 استان داراي توان رقابت‌پذيري مثبت بوده‌اند، به‌طوري‌كه تهران، خوزستان و بوشهر با مقادير 3.4، 2.9 و 2.17 درصد در رتبه‌هاي يك تا سه قرارگرفته‌اند و كرمانشاه با مقداري برابر با 1.71- در رتبه 29 قرارگرفته است و نتايج به‌دست‌آمده از مدل متاسوات نشان داد كه مهم‌ترين رقباي منطقه‌اي استان كرمانشاه، سه استان خوزستان، بوشهر و زنجان مي‌باشد. و همچنين مقايسه توان‌ رقابتي پتانسيل‌هاي كرمانشاه با خوزستان، بوشهر و زنجان بيانگر بيشترين كاميابي و تقليدناپذيري براي معادن فلزي، مرزي بودن، گمرك و بازارچه‌هاي مرزي، تأسيسات زيربنايي استان كرمانشاه بوده و در مقابل سياست‌هاي كلان، امنيت اجتماعي، تحريم‌ها و روابط كشورها مهم‌ترين موانع در راستاي توان رقابت‌پذيري استان كرمانشاه تشخيص داده‌ شده‌اند.