تأثير محافظتي تمرين تناوبي شديد بر سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين به‌واسطۀ كاهش بيان mir-499 در رت‌هاي نر

مقدمه: دوكسوروبيسين داروي مؤثري در درمان انواع سرطان‌ است، ولي كاربرد آن به‌دليل سميت قلبي محدود شده است. دربارۀ تأثير محافظتي تمرين تناوبي شديد در مقابل سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين و مكانيسم‌هاي آن تحقيقات نادري وجود دارد. هدف اين تحقيق بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد پيش از القاي دوكسوروبيسين بر ميزان بيان miR-499، كه به‌طور گسترده‌اي در شرايط فيزيولوژيكي در قلب بيان مي‌شود، در سلول‌هاي قلبي است.روش پژوهش: 24 سر رت نر ويستار به‌طور تصادفي به چهار گروه (6=n) تقسيم شدند: 1- كنترل-سالين (Control)؛ درمان با دوكسوروبيسين (20 ميلي‌گرم/كيلوگرم وزن بدن) (DOX)؛ 2- تمرينات تناوبي شديد (HIIT) (هشت هفته، 7 ست 4 دقيقه‌اي 80-90 درصد VO2max مجزاشده با دوره‌هاي سه‌دقيقه‌اي 65–75 درصد VO2max) و درمان با دوكسوروبيسين پس از اتمام آخرين جلسة تمرينات تناوبي شديد (HIIT+DOX). بررسي ميزان بيان miR-499 با روش RT-PCR انجام گرفت. از تجزيه‌وتحليل واريانس يكطرفه و سپس آزمون تعقيبي توكي براي بررسي آماري داده‌ها استفاده شد (0.05 α).يافته‌ها : نتايج نشان داد القاي دوكسوروبيسين بيان miR-499 را به‌طور معنا‌داري در بافت بطن چپ قلب افزايش مي‌دهد (0.05 P). همچنين ميزان بيان miR-499 پس از تمرين افزايش يافت، ولي اين تفاوت از نظر آماري معنا‌دار نبود. تمرين پيش از القاي دوكسوروبيسين نيز موجب كاهش معنا‌دار ميزان بيان miR-499 در گروهHIIT+DOX  نسبت به گروه DOX شد (0.05 P). بنابراين انجام تمرين تناوبي شديد پيش از القاي دوكسوروبيسين مي‌تواند تغييرات بيان miR-499 ناشي از دوكسوروبيسين را كاهش دهد. نتيجه‌گيري: نتيجه اينكه تمرين تناوبي شديد مي‌تواند روش مناسبي در محافظت قلب در برابر سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين از طريق كاهش ميزان بيان miR-499 باشد.