اثرات تمرين هوازي بر شاخص‌هاي استرس اكسايشي كليه و مقدار NOX4 ﺳﺮم ﻣﻮشﻫﺎي ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﻣﺪل ﺳﮑﺘﮥ ﻗﻠﺒﯽ

در پي سكتۀ قلبي (MI) آسيب‌‌هاي كليوي ناشي از استرس اكسايشي شدت مي‌گيرند كه با تغيير بيان NOX4 همراه است. از ﺳﻮﯾﯽ، ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﺪﻧﯽ تأثيرات ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﮐﻠﯿﻪ دارد. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ هوازي ﺑﺮ ﻣﻘﺪار NOX4 ﺳﺮم و ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي آﺳﯿﺐ اﮐﺴﺎﯾﺸﯽ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ MI ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ. روش‌ پژوهش: 24 موش صحرايي نر به‌طور‌تصادفي به سه گروه(8=n) شامل سالم‌كنترل، سكته‌كنترل و سكته‌تمرين تقسيم‌ شدند. پس از القاء سكته قلبي توسط تزريق ايزوپروترنول(100 mg/kg.day) در دو روز متوالي، 8 هفته تمرين دويدن (با شيب صفر) با شدت متوسط روي نوار گردان انجام گرفت ﮐﻪ از 10 ﻣﺘﺮ در دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ ﻣﺪت 15 دﻗﯿﻘﻪ در ﻫﻔﺘﮥ اول، ﺑﻪ 25 ﻣﺘﺮ در دﻗﯿﻘﻪ و ﻣﺪت 30 دﻗﯿﻘﻪ در ﻫﻔﺘﮥ آﺧﺮ رﺳﯿﺪ. ﻣﻘﺪار NOX4 ﺳﺮم ﺑﻪ روش ﻓﻠﻮﺳﯿﺘﻮﻣﺘﺮي، ﻣﻘﺪار MDA، ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﮐﺮﺑﻮﻧﯿﻠﻪ (CP) و OHdG8 ﮐﻠﯿﻪ ﺑﻪ روش ﻃﯿﻒﺳﻨﺠﯽ و رﻧﮓﺳﻨﺠﯽ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و دادهﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺗﮑﺮاﻫﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ اﻟﻘﺎي MI ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﯾﺶ معنادار ﻣﻘﺪار NOX4 ﺳﺮم و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ CP ،MDA و 8OHdG ﮐﻠﯿﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺳﺎﻟﻢ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪ، اﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﮔﺮوه ﺳﮑﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪن ﻣﻘﺪار اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﺑﻪﺟﺰ P=0/056) CP) ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺳﮑﺘﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪ (0/001=P). ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻣﻘﺪار ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺷﺎﺧﺺ ﺷﺎﻣﻞ NOX4 ﺳﺮم (0/029=P) و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ P=0/001) CP ،)P=0/001) MDA) و P=0/019) 8OHdG) ﮐﻠﯿﻪ در ﮔﺮوه ﺳﮑﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ (ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﻬﺒﻮد ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ)، ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮔﺮوه ﺳﺎﻟﻢ ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: MI ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﯾﺶ NOX4 ﺳﺮم و ﺑﺮوز اﺳﺘﺮس اﮐﺴﺎﯾﺸﯽ در ﮐﻠﯿﻪ ﺷﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﻮازي ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﻌﮑﻮس ﮐﺮدن ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﮥ اﯾﻦ روﻧﺪ، ﻗﺎدر ﺑﻪ رﻓﻊ ﮐﺎﻣﻞ اﯾﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮات MI ﻧﺒﻮد. ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت آﯾﻨﺪه ﻋﻼوهﺑﺮ رﻓﻊ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ، ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺮوﺗﮑﻞﻫﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻣﺆﺛﺮ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ.