پيش بيني ادراك درد بر اساس تروما دورا ن كودكي با ميانجي گري تنظيم هيجان در افراد مبتلا به درد مزمن

مقدمه: درد مزمن بر نوع تفكر، عملكرد و احساس فرد تأثير گذاشته، باعث بروز محدوديت هاي گوناگون در زندگي فرد مي شود. هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه ادراك درد بر اساس تروما در دوران كودكي با ميانجي‌گري تنظيم هيجان در افراد مبتلا به درد مزمن بود. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي به روش مدل يابي معادلات ساختاري (تحليل مسير) است. از بين مراجعين به كلينيك‌هاي درد شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تعداد 300 بيمار مبتلا به درد مزمن به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي به‌كاررفته در اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان گرانفسكي و كرايج (CERQ)، تروماي كودكي برنستاين (CTQ) و مقياس بصري سنجش درد (VAS) بود. جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي spss و Amos استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه هركدام از راهبردهاي مثبت و منفي تنظيم هيجان در رابطه بين ادراك درد و تروماي كودكي مبتلايان به درد مزمن نقش ميانجي ايفا مي كند. نتيجه‌گيري: گرايش افراد به بهره گيري از راهبردهاي مثبت يا منفي تنظيم شناختي هيجان مي تواند به‌عنوان يك عامل تعيين‌كننده در تأثير تروماي كودكي بر ميزان ادراك درد مزمن باشد.