تحليل عوامل مؤثر بر موفقيت كسب‌وكار اقامتگاه‌ بومگردي (مطالعه موردي: شهرستان هاي جنوب شرقي استان اصفهان)

اقامتگاه‌هاي بومگردي بعنوان يكي از تأسيسات مهم گردشگري، بخشي فرصت آفرين در كسب‌وكار گردشگري است كه نقش به سزايي در رونق گردشگري مقصد دارد. استان اصفهان بعنوان يكي از مقاصد مهم گردشگري كشور داراي بيشترين تعداد اقامتگاه بومگردي كشور مي‌باشد و عملكرد مطلوب آنها بر موفقيت گردشگري استان اثرگذار است. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل و شاخص هاي مؤثر بر موفقيت كسب‌وكار اقامتگاه‌هاي بومگردي در شهرستان هاي جنوب شرقي استان اصفهان شامل اصفهان، جرقويه، ورزنه و كوهپايه است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و به شيوه پيمايشي انجام شده است. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده ‌شد. جامعه آماري پژوهش، مديران و كاركنان ارشد اقامتگاه‌هاي بومگردي منطقه مورد مطالعه هستند كه با استفاده از روش تمام شماري نظر 75 نفر مديران و كاركنان ارشد 34 اقامتگاه بررسي شد. براي روايي پرسشنامه از روش صوري و براي پايايي پرسشنامه از ضريب كرونباخ استفاده شد كه تأييد شد. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي رگرسيون، تي تك نمونه‌اي، آنووا و فريدمن استفاده ‌شد. نتايج نشان داد «عناصر تسهيل گر بيروني»، «نوآوري‌هاي مديريتي و برنامه‌ريزي اقامتگاه»، و «فعاليت هاي عملياتي پايداري» بر موفقيت كسب و كار اقامتگاه بومگردي منطقه مورد مطالعه اثرگذار بودند، و عناصر تسهيل گر بيروني بيشترين تأثير مستقيم و غيرمستقيم را داشته است. نتايج به تفكيك عامل ها نيز حاكي از تفاوت اثرگذاري عوامل بر موفقيت كسب و كار اقامتگاه بومگردي در منطقه مورد مطالعه است و سه عامل حمايت مالي (4.60)، مهارت نيروي انساني (4.49) و شناخت وضعيت بازار گردشگري و كسب و كار (4.44) بيشترين اثرگذاري را از ديدگاه پاسخگويان داشتند.