مقايسه اثر تمرين مقاومتي و تحريك الكتريكي عضله (EMS) بر سطوح سرمي آيريزين و متابوليسم گلوكز در زنان ميانسال غيرفعال داراي اضافه وزن

هدف: در پژوهش حاضر به مقايسه اثر دو نوع تمرين مقاومتي- سنتي و EMS بر سطوح آيريزين، گلوكز، انسولين و مقاومت به انسولين در زنان ميانسال غير فعال پرداخته شد.روش كار نمونه پژوهش حاضر را ۴۵ نفر زنان غير فعال با BMI (گروه تمرين مقاومتي ، 28.88 ± 4.38 گروه EMS با ميانگين ۲۸/۱۸±۳/۵۷ و گروه كنترل با ميانگين (۲۸/۵۳± ۳/۸۹ تشكيل ،دادند كه به طور تصادفي به سه گروه ۱۵ نفره مقاومتي- سنتي EMS كنترل تقسيم بندي شدند تمرينات براي گروه تمرينات مقاومتي به مدت هشت هفته و با شدت ۵۰ تا ۸۵ درصد يك تكرار بيشينه و براي گروه تمرينات EMS به صورت درك فشار (مستر) با مقدار ۷۰ تا ۸۵ درصد انجام شد. آيريزين، گلوكز، انسولين و مقاومت به انسولين در پيش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گيري قرار گرفت از تحليل كواريانس، آزمون t زوجي و آزمون بونفروني با سطح معني داري ۰/۰۵ استفاده شد. تمامي محاسبات با استفاده از نرم افزار SPSS22 اجرا شد. يافته ها نتايج نشان داد كه سطوح آيريزين در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش معناداري را در هر دو گروه تمريني مقاومتي - سنتي و EMS نشان داد (P = 0.001) كه اين افزايش در گروه تمريني EMS بيشتر بود سطوح انسولين وگلوكز و شاخص مقاومت به انسولين نيز در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در هر دو گروه تمريني نسبت به كنترل كمتر بود (۰/۰۵ ≥P) در حالي كه تفاوت معناداري بين گروه هاي تمريني وجود نداشت (۰/۰۵≤P ).نتيجه گيري با توجه به نتايج بدست آمده ميتوان گفت كه هر دو نوع تمرين مقاومتي - سنتي و EMS باعث افزايش در سطوح آيريزين بهبود متابوليسم گلوكز و شاخص مقاومت به انسولين در زنان ميانسال گرديده است.