اثرات فيزيولوژي - روانشناختي تمرينات تناوبي شديد و مصرف ويتامين E در موش هاي صحرايي سالمند آلزايمري شده با تري متيل تين

هدف: سالمندي با بروز اختلات شناختي و جسمي همراه است. با توجه به ابهام در اثر تعاملي تمرين و مكمل‌هاي آنتي‌اكسيداني، هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات فيزيولوژي-روانشناختي تمرينات تناوبي شديد (HIIT) و مصرف ويتامين E (VE) در موش هاي صحرايي آلزايمري شده با تري‌متيل‌تين (TMT) بود. روش كار: در اين مطالعه تجربي 50 سر موش صحرايي (سن 18-22 ماه؛ وزن 280-320 گرم) آلزايمري شده با تزريق صفاقي mg/kg 10 TMT به گروه‌هاي (1) TMT، (2) شم/حلال ويتامين E (Sham)، (3) VE، (4) HIIT (90-95 درصد حداكثر سرعت بيشينه) و (5) HIIT+VE تقسيم شدند. تعداد 10 سر موش صحرايي سالم براي بررسي اثر TMT بر متغير‌هاي تحقيق در گروه HC قرار گرفتند. تمرينات HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شد. ويتامين E براي اين مدت با دوز mg/kg 30 به صورت خوراكي به موش‌هاي صحرايي خورانده شد. يافته ها: در گروه‌هاي HIIT و HIIT+VE شاخص‌هاي تن سنجي، وزن غذاي دريافتي، اضطراب و افسردگي به طور معني‌داري كمتر و توان هوازي، تعادل حركتي، آستانه تحمل درد بيشتر از گروه TMT بود (0.05≥P). در گروه VE وزن چربي احشايي، وزن غذاي دريافتي، اضطراب و افسردگي به‌طور معني‌داري كمتر از گروه TMT بود (0.05≥P). توان هوازي در گروه‌هاي HIIT و HIIT+VE به‌طور معني‌داري بيشتر و اضطراب و افسردگي به‌طور معني‌داري كمتر از گروه VE بود (0.05≥P). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرين HIIT، VE و تمرين HIIT+VE داراي اثرات بهبود دهنده شاخص‌هاي آنتروپومتريكي، عملكرد جسماني و روانشناختي است؛ اما اثرات عملكرد جسماني و روانشناختي تمرين HIIT به مراتب قوي‌تر از اثر ويتامين E بود.