تاثير تمرين تركيبي در حالت ناشتايي وسيري برميزان اشتها و سطوح استراحتي لپتين وگرلين در مردان چاق

هدف: تمرين ورزشي تاثيرات متابوليك قابل توجهي به همراه دارد و تنظيم كننده‌ مهم اشتها و هورمون‌هاي اشتها است. اين اثرات ممكن است تحت تاثير وضعيت ناشتايي قرار گيرد. روش‌ كار: در يك كارآزمايي تصادفي شده 54 مرد چاق (ميانگين سن: 28/7±4/4 ، ميانگين وزن: 7/3 ± 99/5 ) با شاخص توده بدني بيش از 30 كيلوگرم بر مترمربع به طور تصادفي به 3 گروه شامل تمرين درحالت ناشتايي، تمرين در حالت سيري و كنترل تقسيم شدند. گروه‌هاي تجربي به اجراي تمرين تركيبي شامل تمرين هوازي (پياده روي يا دويدن با 70-60 درصد ضربان قلب ذخيره به مدت 30 دقيقه) و قدرتي (تمرين دايره‌اي با 10 تكرار براي هر حركت و در 3 دوره) با تواتر 3 جلسه در هفته پرداختند. گروه تمرين درشرايط ناشتايي تمرين را بعد از ناشتايي شبانه انجام مي‌دادند و گروه تمرين درشرايط غيرناشتايي تمرين را 3-2 ساعت پس از صرف صبحانه انجام مي‌دادند. در ابتداي تحقيق و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين متغيرهاي تحقيق ارزيابي شد. يافته‌ها: تمرين تركيبي باعث كاهش معنادار لپتين (0/001=p) و همچنين ميزان اشتها (0/002=p) در مقايسه با گروه كنترل شد اما تفاوت معناداري بين دو گروه تجربي مشاهده نشد (0/05 p). علاوه‌ براين، گرلين بطور معنادار در گروه‌هاي تجربي نسبت به كنترل كاهش يافت (0/001=p) و تفاوت معنادار بين دو گروه تجربي مشاهده شده (013=p). نتيجه گيري: يافته هاي به دست آمده از تحقيق حاضر نشان مي دهد كه سطوح هورمونهاي تنظيم كننده اشتها تحت تاثير تمرين تركيبي قرار گرفت و وضعيت ناشتايي يا غيرناشتايي عامل موثر بر پاسخ گرلين به تمرين مي باشد.