تاثير يك دوره تمرين‌هاي تناوبي بر بيان ژن فاكتورهاي TNF-α، CRP و IL-10 بافت قلب رت‌هاي نر ديابتي

هدف: ديابت شيرين و التهاب مزمن با افزايش خطرهاي قلبي - عروقي مرتبط است. بنابراين تغيير درسبك زندگي در پيشگيري عوارض ديابت ضروري مي باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين تناوبي بر برخي از فاكتورهاي التهابي و ضد التهابي بافت قلب موش‌هاي مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش‌ كار: در اين پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرايي نر انتخاب شدند و با داروي نيكوتين‌آميد و استريتوزوسين (STZ) ديابتي شده و سپس به طور تصادفي به 6 گروه 10 تايي كنترل، تمرين تناوبي، شم، تمرين تناوبي+سالين، ديابتي و ديابت+تمرين تناوبي تقسيم شدند. رت‌ها در گروه‌هاي تمرين به مدت 6 هفته و ۵ روز در هفته، برنامه تمرين تناوبي را با استفاده از تردميل اجرا كردند. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه در سطح معناداري P≤0.05 انجام گرديد. يافته‌ها: نتايج اين تحقيق نشان داد ميزان گلوكز خون، TNF-α و CRP در گروه‌هاي تمرين تناوبي و ديابت+تمرين تناوبي نسبت به گروه‌هاي كنترل و ديابت كاهش معناداري داشت (به ترتيب P=0.001، P=0.001 و P=0.003 ) و شاخص مقاومت انسولين تغيير معناداري پيدا نكرد 0/21=P). همچنين ميزان IL-10 در گروه‌هاي تمرين تناوبي و ديابت+تمرين تناوبي به ترتيب نسبت به نسبت به گروه‌هاي كنترل و ديابت افزايش معناداري داشت(0/01=P). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد مي‌توان تمرين تناوبي را به عنوان يك استراتژي درماني براي كاهش فاكتورهاي التهابي TNF-α و CRP و افزايش فاكتور ضدالتهابي IL-10 بافت قلب بيماران ديابتي نوع ۲ استفاده كرد.