عامل هاي موثر بر انگيزه دانش آموزان روستايي به ادامه تحصيل در رشته هاي فني وحرفه اي و كاردانش كشاورزي

آموزش و پرورش نيروي انساني يكي از اركان بنيادين و مهم در رشد و توسعه اقتصادي- اجتماعي و فرهنگي و سياسي به‌شمار مي‌ رود و داشتن انگيزه براي يادگيري اين نيروي انساني بسيار با اهميت است. با توجه به اين مهم كه گزينش رشته تحصيلي از مهم ترين مسئله هايي است كه در دوره متوسطه مطرح مي‌شود، هدف از اين پژوهش درك ميزان گرايش به گزينش رشته در شاخه ‌هاي فني و حرفه اي و كاردانش كشاورزي دانش آموزان روستايي پايه نهم و عامل هاي اثر گذار بر آن بوده است. اين پژوهش به لحاظ ماهيت جزء پژوهش هاي كمّي و از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل1370 نفر دانش آموزان پايه نهم پسر روستايي شاغل به تحصيل در مركزهاي آموزشي متوسطه اول شهرستان شوشتر در سال تحصيلي1401-1400بوده حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعيين و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با اختصاص متناسب 300 تن گزينش شدند. ابزار گردآوري اطلاعات؛ پرسشنامه انگيزه تحصيلي بوده و روايي و محتوايي پرسشنامه توسط استادان و متخصصان امر تأييد شده است. ضريب آلفاي كرونباخ براي بخش هاي مختلف اين پرسشنامه بين 0.72و 0.92 محاسبه شده است. يافته هاي توصيفي اين پژوهش نشان داد كه 23.3 درصد از دانش آموزان مورد بررسي علاقه مند به ادامه تحصيل در هنرستان كشاورزي مي باشند و 76.7 درصد علاقه اي به گزينش رشته كشاورزي نداشتند. نتيجه تحليل رگرسيون ترتيبي نشان داد كه متغيرهاي عامل اجتماعي، عامل سياسي، تجربه كار كشاورزي، احساس تعلق به روستا، ميزان رضايت از زندگي در روستا، علاقه مندي به كار كشاورزي نقش مثبت و عملگرايي و عامل اقتصادي نقش منفي در انگيزه دانش آموزان روستايي نسبت به ادامه تحصيل در رشته كشاورزي داشتند.