تبيين روابط ساختاري بين مؤلفه‌هاي مهارت‌هاي نرم بايسته در دانشجويان كشاورزي: كاربردي از تحليل ديمتل فازي

هدف اين تحقيق تبيين رابطه ‏هاي ساختاري بين مؤلفه‌هاي مهارت‌هاي نرم بايسته در دانشجويان كشاورزي (9 مهارت نرم) بود. در اين راستا، از دانش خبرگان دانشگاهي بر مبناي فن ديمتل فازي استفاده شد. بر اين مبنا، ديدگاه‌هاي 11 نفر از خبرگان دانشگاهي از طريق پرسشنامه‏ اي پنج گزينه‌اي، مبتني بر طيف ليكرت، احصاء شد. نتايج تحقيق نشان داد كه مهارت‌هاي ارتباطي، مهارت‌هاي يادگيري و مهارت‌هاي رهبري به ترتيب از بيشترين تأثيرگذاري و مهارت‌هاي انطباق‌پذيري از بيشترين تأثيرپذيري برخوردارند و مهارت‌هاي يادگيري نيز بيشترين تعامل را با ديگر مهارت‌هاي نرم بايسته دارد. همچنين نتايج به دست آمده، گوياي آن است كه پنج مؤلفه (مهارت‌هاي ارتباطي، مهارت‌هاي هوش هيجاني، مهارت‌هاي رهبري، مهارت‌هاي يادگيري، مهارت‌هاي اخلاقي) علّت بوده و چهار مؤلفه (مهارت‌هاي حل مسئله و تصميم‌گيري، مهارت‌هاي مديريت زمان، مهارت‌هاي كار گروهي، مهارت‌هاي انطباق‌پذيري) معلول به شمار مي‌روند. بنـابراين بايسته است در آموزش عالي كشاورزي، ضمن توجه به توسعه‏ ي همه‏ ي مهارت‌هاي نرم بايسته، تمركز و سرمايه‌گذاري بيشتري به ترتيب بر توسعه ‏ي مهارت‌هاي ارتباطي، مهارت‌هاي يادگيري و مهارت‏هاي رهبري صورت گيرد.