رويكرد تركيبي نوين بر پايه تحليل پوششي داده‌هاي DFM با خروجي نامطلوب و تحليل خوشه‌اي جهت ارزيابي توسعه پايدار كشورها

تحليل كارايي كشورها در زمينه توسعه پايدار با توجه ويژه به انتشار گازهاي گلخانه‌اي، مي‌تواند كمك شاياني به سياست‌گذاري توسعه منطقه‌اي و جهاني نمايد. پژوهش حاضر با ارائه يك مدل DFM با خروجي‌هاي نامطلوب به ارزيابي عملكرد كشور ايران و 38 كشور OECD مي‌پردازد. مقايسه تغييرات ميزان افزايش در خروجي‌ و كاهش در ورودي‌هاي جهت كارا شدن واحدهاي تصميم‌گيري در مدل‌هاي DFM و CCR از اهداف اين پژوهش است .بر اساس بررسي ادبيات و پيشينه پژوهش نهاده‌هاي نيروي كار شاغل، كل مصرف انرژي اوليه و تشكيل سرمايه ناخالص به‌عنوان ورودي، نهاده توليد ناخالص داخلي (GDP) به‌عنوان خروجي مطلوب و نهاده مجموع انتشار گازهاي گلخانه‌اي به‌استثناي LULUCF به‌عنوان خروجي نامطلوب درنظرگرفته شده‌است. در نهايت نتايج نشان داد كه كشورهاي ناكارا جهت رسيدن به مرز كارا بايد بيشترين تغيير را در نهاده ورودي كل مصرف انرژي اوليه و كمترين تغيير را در نهاده خروجي مطلوب (GDP) ايجاد كنند لذا توجه به مديريت مصرف انرژي و پرداختن به آن مي‌تواند در كارا شدن كشورهاي ناكارا و داراي عملكرد ضعيف در پايداري زيست‌محيطي، نظير ايران مؤثرتر باشد همچنين تحليل‌ها نشان داد كه در ايران جهت بهبود وضعيت پايداري، سياست‌گذاران بايد بيشترين توجه خود را معطوف به كاهش مصرف انرژي، افزايش سطح بهره‌وري نيروي كار، كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي و در نهايت بهبود بهره‌وري سرمايه‌گذاري و GDP ‌نمايند. بر مبناي روش تحقيق اشاره‌شده، به مقايسه دو شيوه مدل‌سازي ارزيابي كارايي كشورها در زمينه توسعه پايدار پرداخته‌شده است و مزيت‌هاي مدل DFM نسبت به CCR مورد تحليل قرار گرفته‌است.