اولويت‌بندي شاخص‌هاي توسعه پايدار مناطق آزاد با استفاده از روش تصميم‌گيري چند‌معياره تركيبي دنپ و تحليل‌عاملي

در اين مطالعه يك روش تركيبي مبتني بر تكنيك ديمتل، تحليل فرآيند شبكه‌اي و تحليل عاملي به منظور اولويت‌بندي شاخص‌هاي توسعه پايدار مناطق آزاد شامل شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي توسعه داده مي‌شود. بدين منظور، ابتدا شاخص‌ها در دو بعد داخلي و خارجي طبقه‌بندي شده و عوامل پنهان آن‌ها با استفاده از روش تحليل عاملي شناسايي و نام‌گذاري مي‌شوند. در مرحله بعد، روش ديمتل جهت شناسايي نحوه ارتباطات دروني بين شاخص‌ها و نيز تعيين شدت تاثيرگذاري و تاثيرپذيري آن‌ها به كار گرفته مي‌شود. در اين مرحله همچنين نمودارهاي علي- معلولي، نحوه ارتباطات دروني شاخص‌هاي داخلي و خارجي و نيز تاثيرگذار يا تاثيرپذير بودن شاخص‌ها تفسير مي‌شود. در نهايت، اهميت نسبي شاخص‌ها بر اساس روش تحليل فرآيند شبكه‌اي محاسبه شده و با تشكيل سوپرماتريس‌هاي موزون و حدي، رتبه‌بندي شاخص‌هاي توسعه پايدار در دو بخش داخلي و خارجي انجام مي‌شود. نتايج حاصل از بررسي 44 شاخص داخلي و 24 شاخص خارجي نشان مي‌دهد كه عوامل رفاه و خدمات و فرهنگ‌سازي به ترتيب مهم‌ترين عوامل داخلي و خارجي بوده و شاخص‌هاي فراهم كردن بستر مناسب براي سرمايه‌گذاري و حمايت از سرمايه‌گذاري و جلوگيري از آلودگي دريا توسط كشتي‌ها به ترتيب مهم‌ترين شاخص‌هاي‌ داخلي و خارجي توسعه پايدار مناطق آزاد محسوب مي‌شوند.