بررسي تأثير عدم قطعيت طول زمان فعاليت ها بر زمان‌بندي پروژه با محدوديت منابع

زمانبندي پروژه با داده‌هاي قطعي سابقه طولاني در تحقيقات دارد. در اين ميان استفاده از اعداد غيرقطعي براي نمايش پارامترهاي مسئله فقط محدود به تكنيكهاي ‫PERT و برخي الگوريتم هاي ابتكاري براي محاسبه زمان ختم پروژه مي گردند كه توانايي در نظر گرفتن همه ي انواع اين حالت‌هاي عدم قطعيت را ندارند. در اين تحقيق براي محاسبه مسير بحراني و ميزان شناوري فعاليت‌هاي پروژه تحت شرايط عادي و تسريع پروژه مدل‌هاي برنامه‌ريزي رياضي توسعه داده‌شده است. بررسي تجربي كاركرد اين مدل ها در حالت قطعي با نتايج حاصل از الگوريتم‌هاي شناخته‌شده براي محاسبه مسير بحراني پروژه همخواني داشته و اعتبارسنجي شده‌اند؛ علاوه بر اينها يك الگوريتم براي توليد سناريوهاي حدي بر اساس مقادير بازه‌اي پارامترهاي ورودي طراحي شد. الگوريتم توسعه داده‌شده قادر به توليد بازه بهينه براي مقادير متغيرهاي تصميم در زمان بندي پروژه است. حل مسئله زمان بندي يك پروژه‌ي واقعي احداث ساختمان شامل بيش از ۸۰ فعاليت نشان داد در صورتي كه مقدار پارامترهاي ورودي مسئله اعداد بازه‌اي باشند مقادير متغيرهاي تصميم خروجي از مدل‌ها نيز در بيشتر اوقات اعداد بازه‌اي و با عدم قطعيت كمتري خواهند بود. انتشار خطا و ريسك در پروژه در اكثر اوقات به‌صورت خطي هست. اين بدان معنا است در صورتي‌كه برنامه‌ريزي بهينه‌اي براي زمان‌بندي پروژه صورت گيرد، در اكثر اوقات خطا و ريسك در پروژه باعث بروز رفتار قابل پيش‌بيني در متغيرهاي تصميم غيرقطعي خواهد شد.‬‬‬‬