بررسيِ بازتابِ امرِ شناخت ناپذير در صورت و محتواي داستان «پيك نيك» از ابوتراب خسروي

دوران معاصر دوران قرار گرفتن امر شناخت‌ناپذير در كانون زندگي بشر و درنتيجه تجربه انواع هراس است. يكي از مهم‌ترين تجليگاه‌هاي اين موضوع گونه‌هاي مختلف هنر ازجمله ادبيات داستاني ا‌ست. براي شناخت دقيق‌تر انسان امروز از يك سو و درك درست آثار داستاني معاصر از سوي ديگر، واكاوي كيفيت اثرپذيري اين آثار از امر شناخت‌ناپذير ضروري مي‌نمايد. در پژوهش حاضر، با تلفيق نظريه تحليل دازاين لودويگ بينزوانگر و رويكرد زبان‌شناسانه راجر فاولر در نقد متون ادبي، الگويي براي بررسي همه‌جانبه بازتاب امر شناخت‌ناپذير در داستان‌هاي معاصر پيشنهاد و براساس آن، داستان «پيك‌نيك» از ابوتراب خسروي ــ نويسنده برجسته‌‌اي كه نگاهي ژرف به وضعيت بشر و هراس‌هاي او دارد ــ تحليل شده ‏است. هدف از اين مقاله بررسي خاستگاه‌هاي هراس در داستان مورد بحث و واكاوي رابطه صورت و محتواي آن با امر شناخت‏‌ناپذير است. اين پژوهش به روش تحليل محتوا انجام شده ‏است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‏دهد راوي/ شخصيت اصلي داستان بر اثر دلهره شديد فروپاشيده‏ است. او مي‏كوشد امر شناخت‌ناپذير را در عناصر مرئي پيرامون و گزش دلهره را در قالب ترس از مرگ تجربه كند؛ اما شكنجه‌گرانش تكه‌هاي پراكنده «خود» او هستند. كيفيت گزينش و چيدمان عناصر روايت گسيختگي روايتگر را بازتاب مي‌دهد. انبوه تناقض‌ها‏، تكرارها، ابهام‌ها و... گفتمان و متن اثر را از يكپارچگي دور كرده ‏است. درمجموع مي‌توان ‏گفت امر شناخت‌ناپذير در صورت و محتواي داستان «پيك‏نيك» رخنه كرده و آن را به لرزه افكنده ‏است.