سياست جنايي تقنيني غيركيفري ايران در قبال ايجاد مخاطرات زيست‌محيطي

مخاطرات زيست‌محيطي به مجموعه پديده‌هايي اطلاق مي‌شود كه قابليت ايجاد آسيب‌هاي شديد را در محيط زيست انساني دارند. در مواردي اين مخاطرات كه گاه عناوين مجرمانه نيز دارند، ممكن است سبب بيماري‌هاي گسترده يا تخريب‌هاي زيست‌محيطي شوند يا بحران‌هاي اجتماعي و سياسي در جامعه ايجاد كنند. از اين‌رو در مواردي كه اين آسيب‌ها توان ايجاد بحران‌هاي بين‌المللي را داشته باشد، جامعۀ جهاني از طريق وضع كنوانسيون‌هاي بين‌المللي به مبارزه با آنها برمي‌خيزد و در موارد احتمال آسيب‌هاي داخلي، كشورها با وضع قوانين و مقررات متناسب سياست جنايي خود را در اين زمينه تدوين مي‌كنند. در اين مقاله سياست جنايي تقنيني غيركيفري ايران در برابر رفتارهاي خطرناك بحران‌زا و تشديدكنندۀ مخاطرات زيست‌محيطي بررسي شده و نشان داده شده كه موارد پيش‌بيني‌شده در قوانين لازم است، ولي كافي نيست و توان پاسخگويي متناسب به آسيب‌هاي زيست‌محيطي را ندارد. نوآوري مقاله در اين است كه با تبيين كاستي‌هاي قوانين مربوط به موضوع بحث، به قانونگذار پيشنهاد اصلاح قوانين با هدف پيشگيري منطقي و علمي از مخاطرات زيست‌محيطي را ارائه مي‌دهد.