بررسي عوامل مؤثر بر رفتارهاي پيشگيري كننده از كوويد-19 بر اساس الگوي پردازش ﻣﻮازي بسط يﺎﻓﺘﻪ در ساكنين استان بوشهر در سال 1400

زمينه و هدف: رفتارهاي پيشگيري كننده از كوويد-19 بسيار ضروري است و طراحي پيامهايي كه موجب درك خطر مي شوند جهت ايجاد اين رفتارها ضروريست. يكي از الگوهاي پركاربرد جهت طراحي پيامهاي خطر، الگوي پردازش موازي بسط يافته است. لذا اين مطالعه با هدف تعيين عوامل پيشگويي كننده ي رفتارهاي پيشگيرانه بر اساس الگوي پردازش ﻣﻮازي بسط ياﻓﺘﻪ انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه ي مقطعي، 1455 فرد بالاي 18 سال از شهرستانهاي بوشهر، گناوه، تنگستان و عسلويه از استان بوشهر بصورت چند مرحله اي انتخاب شدند. اطلاعات بصورت آنلاين با استفاده از پرسشنامه هايي روا و پايا شامل اطلاعات جمعيت شناختي، سازه هاي الگوي پردازش ﻣﻮازي درمورد ادراك افراد از كوويد-19 و رفتارهاي پيشگيري كننده (شسشتوي دستها و زدن ماسك) جمع آوري شد. آناليز داده ها در نرم افزارSPSS نسخه22 انجام گرفت. يافته ها: از تعداد 1455 شركت كننده،877 نفر(60/3%) رفتارهاي پيشگيري كننده داشتند. طبق نتايج، بالاترين ميزان ضدعفوني دست ها مربوط به بعد از حضور در اماكن عمومي (97/5%) و بالاترين ميزان پوشيدن ماسك مربوط به حضور در مراكز درماني (98/7%) بود. سازه هاي حساسيت، شدت و خودكارآمدي درك شده از عوامل پيشگويي كننده رفتارهاي پيشگيرانه و خودكارآمدي قويترين تبيين كننده بود. از بين شركت كنندگان، تعداد914 نفر(62/8%) در فرايند كنترل ترس بودند و بالاترين نمره پاسخ دفاعي مربوط به اجتناب بود. نتيجه گيري: جهت ارتقاء رفتارهاي پيشگيري كننده بايد در پيامهاي بهداشتي درك افراد از تهديد بيماري افزايش يافته و با استفاده از روشهاي مختلف شامل ترغيب كلامي، الگوسازي، هدف گذاري گام به گام و ....درك افراد از خودكارآمدي بهبود يابد.