رابطه ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل با رضايت شغلي كاركنان مركز آموزشي- درماني الزهرا (س) اصفهان

زمينه و هدف: نيروي انساني، بزرگترين سرمايه هر سازمان مي‌باشد. راضي نگه داشتن اين سرمايه، از مهمترين دغدغه‫هاي مديران است. صاحب‌نظران، ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل را از متغيرهاي مهم مؤثر بر رضايت شغلي مي‌دانند. هدف از اين مطالعه، بررسي رابطه ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل با رضايت شغلي بود. روش كار: اين مطالعه با روش توصيفي- تحليلي و به صورت مقطعي انجام شد. جامعه آماري تمامي كاركنان مركز آموزشي- درماني الزهرا (س) اصفهان در سال 1399 (2600 نفر) بود. تعداد نمونه 340 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرســـشنامه آنلاين و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss-23 استفاده شد. همچنين به منظور توصيف و تجزيه و تحليل داده‌ها، از روش‌هاي آماري توصيفي، نظير ميانگين، انحراف‌معيار و نيز روش‌هاي استنباطي نظير ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون بهره گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره رضايت شغلي 60/11 و ميانگين نمره ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل 59/85 بود. همبستگي بين رضايت شغلي و ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل، در سطح معني‌داري 0/01 معادل 0/742 بود. 0/742=R و 0/551= R^2محاسبه گرديد. ضريب رگرسيون نيز معادل 0/763 بود. يافته هاي حاصل از آزمون فرضيات دو متغيره نشان داد بين ميزان ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل و رضايت شغلي، رابطه معنادار و مستقيم وجود دارد، به نحوي كه با افزايش ميزان ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل، رضايت شغلي نيز ارتقا مي‌يابد. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد متغير ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل، در تبيين رضايت شغلي مؤثر است و افزايش ميزان رضايت شغلي، تحت تأثير افزايش ميزان ارضاي نيازهاي اجتماعي از طريق شغل، مي‌باشد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كاركنان مركز بهداشتي- درماني مورد مطالعه، تا چه اندازه از شرايط موجود رضايت دارند و پيشنهاد مي‌نمايد به منظور افزايش انگيزه و رضايت شغلي كاركنان و به تبع آن، توليد و ارائه خدمات بهداشتي و درماني با كيفيت‌تر، علاوه بر توجه به ساير عوامل مؤثر بر رضايت شغلي، توجه بيشتري به نيازهاي اجتماعي كاركنان گردد. نتايج اين مطالعه مي‌تواند براي تدوين استراتژي‌هاي منابع انساني مورد استفاده قرار گيرد.