بررسي و مقايسه سديم موادغذايي پرمصرف با مقدار گزارش شده بر روي برچسب غذايي در شهر كرمانشاه

زمينه و هدف: برچسب گذاري صحيح مواد غذايي مي تواند به بهبود رژيم غذايي و سلامت كمك كند. با توجه به اهميت سديم در رژيم غذايي، تعيين مقدار سديم مواد غذايي و مقايسه آن با مقدار گزارش شده بر روي برچسب هاي تغذيه اي از اهداف مطالعه حاضر بود.  روش كار: در اين مطالعه 96 ماده غذايي پرمصرف در 5 گروه شامل فرآورده هاي گوشتي و پروتئيني، لبنيات، تنقلات، ســس ســـفيد، رب گوجه فرنگي و ماكاروني مورد بررسي قرار گرفت. مقدار سديم با دستگاه فلـيم فتومتر   (Halstead, Essex, England) اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاد ه از آزمون ويلكاكسون و ضريب همبستگي پيرسون انجام گرفت. يافته ها: ميانگين مقدار سديم موجود در فرآورده هاي گوشتي و پروتئيني (183.04±409.35 ميلي گرم) به طور معناداري بيشتر از مقدار گزارش شده بر روي برچسب هاي تغذيه اي (273.95±317.90 ميلي گرم) بود (p=0.005). در گروه سس ها و رب ها ميانگين مقدار سديم بطور معني داري كمتر از مقدار گزارش شده بر روي برچسب هاي تغذيه اي بود (p=0.002). در لبنيات و ماكاروني مقدار سديم گزارش شده بر روي برچسب ها با مقدار واقعي تفاوت معناداري نداشت. در 67 درصد مواد غذايي مورد بررسي، مقدار سديم گزارش شده بر روي برچسب هاي تغذيه اي با سديم بكاررفته در مواد اوليه تطابق نداشت و كمتر يا بيشتر از مقدار واقعي گزارش شده بود. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد مقدار سديم گزارش شده بر روي برچسب هاي تغذيه اي مواد غذايي با مقادير بكاررفته در مواد اوليه تفاوت قابل توجهي دارد. لذا كنترل دقيق سديم در مراحل توليد فرآورده هاي غذايي و نظارت دقيق تر برچسب‫هاي تغذيه اي ضروري است.