تحليل شاخص‫هاي شهر سالم در كيفيت زندگي شهري منطقه 3 اردبيل (با تاكيد بر شاخص‫هاي بهداشتي)

زمينه و هدف: رشد فزاينده ابعاد شهرنشيني و شكل گيري مقياس جديدي از رشد شهري در طي دهه هاي اخير موجب شده است كه شهر و شهرسازي معاصر با چالش‫هاي تازه اي چون افزايش ناهنجاري‫هاي اجتماعي، تخريب محيط زيست، آلودگي آب، هوا و خاك، افزايش بيماري‫هاي رواني، نابرابري‫هاي اجتماعي- اقتصادي و در مجموع كاهش كيفيت زندگي مواجه شود. به دليل همين گستردگي ابعاد و تغيير در ماهيت و پيچيدگي مسائل شهري، ضرورت جامع نگري و توجه به هم كنشي‫هاي مسائل به منظور حل پايدار آنها، اجتناب ناپذير مي‫نمايد. روش كار: اين پژوهش در صدد آن است با تحليل شاخص هاي منطقه 3 اردبيل و مقايسه آن با استانداردهاي شهر سالم بر اساس معيارهاي سازمان بهداشت جهاني (WHO)، روش توصيفي- تحليلي و با جمع آوري اطلاعات به دو صورت اسنادي و پيمايشي ميزان توسعه پايدار اين منطقه را بدست آورد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در شاخص بهداشتي, در موارد محدود از جمله ميزان شيوع بيماري‫هاي عفوني و نرخ سقط جنين و در شاخص هاي اقتصادي و اجتماعي در همه زيرشاخص ها بويژه ميزان بيكاري و درصد افراد زير خط فقر منطقه و در تمامي شاخص هاي زيست محيطي فاصله زيادي با استاندارد‫هاي جهاني وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه منطقه مورد نظر در بين شاخص هاي 3 گانه سلامت مورد نظر سازمان بهداشت جهاني (شاخص‫هاي بهداشتي، اجتماعي- اقتصادي و زيست محيطي) فقط در شاخص‫هاي بهداشتي در وضعيت مورد قبول قرار دارد و در ساير شاخص‫ها با وضعيت مطلوب و استانداردهاي شهر سالم فاصله دارد كه اهتمام بيشتر و برنامه ريزي دقيق‫تر مسئولين امر واهالي منطقه را در اين مورد مي‫طلبد.