سلامت روان و ارتباط آن با كيفيت خواب كاركنان مراقبت‌هاي سلامت طي همه‌گيري كوويد-19: يك مطالعه موردي در جنوب ايران

زمينه و هدف: كروناويروس نوين (كوويد-19) مي‌تواند اثرات روانشناختي متعددي به همراه داشته باشد. اين مطالعه با هدف بررسي سلامت روان و ارتباط آن با كيفيت خواب كاركنان مراقبت‌هاي سلامت طي همه‌گيري كوويد-19 در جنوب ايران انجام شد. روش‌ كار: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بصورت مقطعي در سال 1399 انجام پذيرفت. تعداد 496 نفر از كاركنان بيمارستان حضرت علي‌اصغر (ع)، به‌عنوان بيمارستان مرجع كوويد-19 در استان فارس، به صورت سرشماري در مطالعه شركت داشتند. ابزار جمع‌آوري داده ها، پرسشنامه‌هاي استاندارد سلامت روان GHQ-28 و كيفيت خواب پيترزبورگ (PSQI) بودند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي، ANOVA و ضريب همبستگي پيرســون با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS-23 در سطح معني‌داري 0.05 تحليل گرديدند. يافته‌‌ها: ميانگين امتياز سلامت روان و كيفيت خواب به ترتيب برابر با 17.14±48.73 (از 84) و 6.21±8.43 (از 21) بدست آمد كه بيانگر احتمال بالاي ابتلا به اختلالات سلامت روان و كيفيت خواب نامطلوب در بين كاركنان مورد مطالعه بود. بين سلامت روان و كيفيت خواب همبستگي مثبت و معني‌داري مشاهده شد (p= 0.01, r= 0.33). سطح اختلالات سلامت روان به‌طور معني‌داري در كاركنان مجرد (p= 0.02) و كاركنان با تحصيلات ليسانس (0.04 p=) بيشتر از سايرين بود. همچنين كيفيت خواب مردان (p= 0.03) و كاركنان مجرد (p= 0.04) به‌طور معناداري نامطلوب‌تر از سايرين بود.  نتيجه‌گيري: احتمال اختلالات سلامت روان كاركنان در سطح بالا و كيفيت خواب آن‌ها، نامطلوب برآورد شد. مداخلات حمايتي، ارائه خدمات مشاوره اي و روانشناختي جهت كاهش سطح اختلالات سلامت روان و بهبود كيفيت خواب پيشنهاد مي‌گردد.