خوانش بولي جنبش‌هاي اجتماعي با استفاده از نظريه‌هاي فضا-زمان

بيان مسئله: فضامندي و زمان‌‌مندي جنبش‌‌هاي اجتماعي از اهميت بسياري برخوردار است. مطالعات كمي الگوهاي فضا-زماني جنبش‌‌ها را بررسي كرده‌‌اند. اين مقاله به تركيب فضاهاي كنشگري كه در موفقيت جنبش‌هاي اجتماعي مؤثر بوده‌‌اند مي‌‌پردازد. هدف پژوهش: هدف اين مطالعه بررسي عوامل مؤثر در شكل‌‌گيري الگوهاي فضا-زماني در جنبش‌‌هاي اجتماعي برمبناي نظريه‌‌هاي فضا-زمان و بررسي تأثير اين الگوها در شكل‌‌دهي به رفتارها و كنش‌‌هاي اجتماعي است. روش پژوهش: متدلوژي تحقيق به‌‌صورت تركيبي از روش‌‌هاي كمّي و كيفي است. 34 جنبش اجتماعي معاصر به‌صورت تاريخي مطالعه و اطلاعات آن‌ها كدگذاري و دسته‌‌بندي شد. با استفاده از تحليل محتواي كمّي شرايط علّي پژوهش شناسايي و براساس معيارهاي تحقيق دسته‌‌بندي شدند. با تبديل داده‌‌هاي كيفي به كمّي و با استفاده از روش بولي معادله‌اي به‌‌دست آمد كه در آن ارتباط بين متغيرهاي فضا-زمان و موفقيت جنبش‌ها تعيين شد. نتيجه‌‌گيري: نتايج نشان داد جنبش موفقيت را تجربه مي‌كند اگر از فضاهاي ساختار فضا-زمان نسبي استفاده كند «و» از فضاهاي ساختار فضا-زمان رابطه‌اي استفاده نكند «يا» از فضاهاي ساختار فضاوزمان مطلق استفاده كند «و» از فضاهاي ساختار فضا-زمان رابطه‌اي نيز استفاده كند. يافته‌‌ها نشان داد اگر امكان شبكه‌‌سازي‌‌هاي مبتني‌بر روابطِ نزديك و چندوجهيِ گسترده براي جنبش فراهم نباشد، در اين‌صورت براي نيل به موفقيت، شبكه‌‌بندي سازماني ضروري است. همچنين ثابت شد در صورت غيبت نهادها، وجود توأمان فضاي فيزيكي شهري و فضاهاي رابطه‌‌اي (رسانه‌‌ها، شبكه‌‌سازي‌‌هاي گسترده و هنرهاي اعتراضي)، براي موفقيت جنبش الزامي است. آن‌ها با هم يك حوزه عمومي را شكل داده و در آن به اعتراض و مقاومت براي به‌چالش‌كشيدن سلطه دولت مستقر ادامه مي‌دهند.