اثربخشي خودشفقتي بر بهزيستي روانشناختي و تاب‌آوري مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال اوتيسم

زمينه و اهداف: در مادران كودكان اوتيسم سطح بهزيستي روانشناختي پايين‌تر از ديگر مادران است. هدف از پژوهش تعيين اثربخشي آموزش خودشفقتي بر بهزيستي روانشناختي و تاب‏آوري مادران داراي فرزند اوتيسم بود.روش بررسي: در اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 64 نفر از مادران داراي فرزند اوتيسم انتخاب و به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش (32 نفر) و كنترل (32 نفر) قرار گرفتند. گروه‌ آزمايش تحت 10 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش خودشفقتي قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل در ليست انتظار باقي ماندند. از پرسشنامه‌هاي غربالگري زودهنگام ويژگي‌هاي اوتيسم (ESAT)، بهزيستي روانشناختي (SPWB) و تاب‏آوري (CD-RISC) به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از تحليل كواريانس چند متغيره استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش خودشفقتي به ‌كار رفته در اين پژوهش مي‌تواند همه 6 بُعد SPWB شامل تسلط محيطي (0.001 p؛ 117.914=F)، پذيرش خود (0.001 p؛ 34.940=F)، رابطه مثبت با ديگران (0.001 p؛ 42.355=F)، داشتن هدف در زندگي (0.001 p؛ 61.213=F)، رشد فردي (0.001 p؛ 9.111=F) و استقلال (0.001 p؛ 8.254=F)، و همچنين همه 5 بُعد CD­RISC شامل تصور از شايستگي فردي (0.001 p؛ 24.883=F)، تحمل عاطفه منفي (0.001 p؛ 47.487=F)، پذيرش مثبت تغيير (0.001 p؛ 22.419=F)، كنترل (0.001 p؛ 16.979=F) و تأثيرات معنوي (0.001 p؛ 104.497=F) مادران را بهبود بخشد.نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، آموزش خودشفقتي مداخله مؤثري در بهبود بر بهزيستي روانشناختي و تاب‌آوري مادران داراي فرزند اوتيسم است.